رساله رضاعیه صفحه 25

هفتم: [مکروه بودن خوردن شیر یا گوشت بزغالۀ که زنی آن را شیر داده]

در حدیث است که از معصوم «علیه السلام» پرسیدند که زنی بزغالۀ را شیر داده بود مدتی تا استخوانش سخت شده و گوشت روئیده و بزرگ شده و نر بر او کشیده اند و زائیده است، آیا شیر آن را یا گوشت آن را می توان خورد، حضرت فرمودند: که این فعل مکروه است و شیر و گوشت آن باکی نیست.

بدان که رضاع باعث ارث بردن و واجب شدن نفقه و مانند اینها غیر از حرمت نکاح و محرمیّت نمی شود، پس پدر رضاعی ولایت ندارد بر فرزند رضاعی، و مادر رضاعی حق حضانت ندارد، و گواهی مرتضع بر فحل مسموع است، و اگر فحل او را بکشد در عوض او می کشند فحل را، و مثل پدر نسبی نیست که در عوض فرزند نتوان کشت.

و همچنین استیفاء حدود از فحل می توان نمود، و در قسمت دیه داخل نیست، و حکم مرتضع بعد از رسیدن به منصب قضاوت بر فحل جاری است، و بی رخصت فحل قسم و عهد و نذر یاد می تواند نماید.

هشتم: اگر کنیزی فرزند آقای خودش را شیر دهد، مکروه است او را فروختن

زیرا که به منزلۀ مادر فرزند است، بلی در حدیث صحیح وارد شده است که: هرگاه مملوک شیر خانم خود را خورده باشد فروختن او حرام است، و خوردن تنخواه او نیز حرام است.

نهم: اگر کسی مالک شود برادر رضاعی خود را،

یا پسر برادر رضاعی خود را، یا پسر خواهر رضاعی خود را، یا پسر عمو یا پسر عمه یا پسر خالو یا پسر خالۀ رضاعی را، مکروه است اینها را بندگی بفرماید یا بفروشد، بلکه سنت است که اینها را آزاد کند، و خود سر آزاد نمی شوند.

بدان که، در مواردی که رضاع مفسد نکاح است اگر شیر دهنده قاصد