کتابخانه بالقرآن

زندگینامه، رساله توضیح المسائل و مناسک حج آیت الله سید عبدالکریم موسوی اردبیلی (ره) صفحه 1598

صفحه 1598

عدد سنگ ها تردید نماید، به شکّ خود اعتنا نکند. همچنین اگر در روز به جمره سنگ بزند و در شب در اصل این که آیا به جمره سنگ زده و یا در تعداد سنگ ها شک نماید، به شکّ خود اعتنا نکند.

مسأله 848) اگر پس از پایان سنگ زدن به جمره، شک کند که آیا سنگ ها را درست انداخته یا نه، بنابر صحّت بگذارد. بلی اگر شک کند که آیا آخرین سنگ به جمره برخورد کرده یا نه، باید آن یک سنگ را اعاده کند، ولی اگر بداند که سنگ به جمره برخورد کرده امّا احتمال بدهد که شاید سنگ قبلاً توسّط خود او یا دیگری به جمره پرتاب شده یا آن را با پا انداخته باشد، به شکّ خود اعتنا نکند.

مسأله 849) در حال سنگ زدن به جمره، طهارت از حدث و خبث شرط نیست، و سنگ هایی که به جمره زده می شود نیز لازم نیست پاک باشد.

مسأله 850) سنگ زدن به جمرات، نیابت بردار است، بنابراین برای بچّه ها، بیماران و کسانی که به علّت عذری مانند اِغما و بی هوشی، خودشان نمی توانند به جمرات سنگ بزنند، می توان نایب گرفت.

مسأله 851) بنابر احتیاط واجب باید بیماری را که خودش مستحبّات سنگ زدن به جمره

نمی تواند به جمره سنگ بزند به محلّ جمره ببرند و در حضور او سنگ ها را بزنند، ولی اگر رفتن به محلّ جمره حرج یا مشقّت داشته باشد، لازم نیست.

مسأله 852) در مواردی که کسی از طرف بیمار یا شخص بی هوش سنگ ها را به جمره می زند، چنانچه منوب عنه تا پایان شب یازدهم بهبود یافت یا به هوش آمد، بنابر