کتابخانه بالقرآن

زندگینامه، رساله توضیح المسائل و مناسک حج آیت الله سید عبدالکریم موسوی اردبیلی (ره) صفحه 1627

صفحه 1627

الْمُطِیعِ لِأَمْرِکَ الْمُشْفِقِ مِنْ عَذابِکَ الْخائِفِ لِعُقُوبَتِکَ أَنْ تُبَلِّغَنِی عَفْوَکَ وَتُجِیرَنِی مِنَ النَّارِ بِرَحْمَتِکَ.»

آن گاه بیاید و بر حجرالاسود دست بکشد و آن را ببوسد و اگر نتواند آن را ببوسد دستهایش را بر حجرالاسود بکشد و دست خود را ببوسد و اگر این کار هم ممکن نباشد روبروی حجرالاسود بایستد و تکبیر بگوید و سپس مستحبّاتی را که در طواف عمره گفته شد، بجا بیاورد.

فصل ششم: بیتوته در منی

بیتوته به معنای شب را سپری کردن است، مقصود از بیتوته در منی آن است که حاجی شبهای یازدهم و دوازدهم ذی حجّه در منی بماند.

مسأله 989) بیتوته در منی از واجبات حجّ است و وقت آن از غروب آفتاب تا نیمه شب یا از نیمه شب تا طلوع فجر است.

مسأله 990) بنابر احتیاط، نیمه اوّل شب را از غروب شرعی تا طلوع آفتاب و نیمه دوّم را از هنگام غروب آفتاب تا طلوع فجر حساب کنند.

مسأله 991) کسی که نیمه اوّل شب را در منی سپری کرده پس از آن می تواند از منی بیرون برود، ولی احتیاط مستحبّ آن است که پیش از طلوع صبح وارد مکّه نشود.

مسأله 992) ماندن در منی عبادت است و باید علاوه بر نیّت با قصد خالص و برای اطاعت خداوند متعال انجام گیرد.

مسأله 993) چند طایفه اند که باید علاوه بر شبهای یازدهم و بیتوته در منی

دوازدهم، شب سیزدهم را نیز در منی بمانند:

1 - کسی که در حال احرام، خواه احرام عمره یا احرام حجّ شکار کرده باشد و احتیاط واجب آن است که اگر شکار را گرفته ولی آن را نکشته باشد نیز شب