کتابخانه بالقرآن

زندگینامه، رساله توضیح المسائل و مناسک حج آیت الله سید عبدالکریم موسوی اردبیلی (ره) صفحه 521

صفحه 521

اخلاص و دوری از مظاهر دنیوی و توکّل بر خداوند است؛ امام صادق علیه السلام فرموده اند: «خداوند در تشریع فریضه حج مردم را به چیزی امر کرد که علاوه بر تعبّد و اطاعت دینی، مشتمل بر مصالح و منافع دنیوی نیز هست.»(29) پس بر آنان که توانایی دارند، واجب است خالصانه متوجّه ذات حق گردند و آن چنانکه خداوند فرموده است، حج و عمره را بجا آورند که انجام دادن آن، برکت و ترک آن، هلاکت و تباهی همگان است.

«مسأله 2163» «حج» زیارت کردن خانه خداوند متعال و انجام دادن اعمالی است که دستور داده اند در آنجا بجا آورده شود و در تمام عمر بر هر کسی که شرایط ذیل را دارا باشد، یک مرتبه واجب می شود:

اوّل: آن که بالغ باشد.

دوم: آن که عاقل و آزاد باشد.

سوم: به واسطه رفتن به حجّ مجبور نشود کار حرامی را که اهمیّت آن در شرع مقدس از حجّ بیشتر است انجام دهد، یا عمل واجبی را که از حجّ مهم تر است ترک نماید.

چهارم: آن که مستطیع باشد و شرایط استطاعت عبارت است از:

1 - آن که توشه راه و چیزهایی را که بر حسب حال خود در سفر به آن احتیاج دارد و در کتاب «مناسک حجّ و عمره» گفته شده دارا باشد و نیز وسیله سفر یا مالی که بتواند آنها را تهیّه کند، داشته باشد.

2 - سلامت مزاج و توانایی آن را داشته باشد که بتواند به مکّه برود و اعمال حجّ را بجا آورد.

3 - در راه مانعی از رفتن و برگشتن نباشد و اگر راه را بسته