احکام شک و سهو در نماز صفحه 161

اوّل: آن است که حدثی که متخلّل شده است ما بین نماز و جزء منسی، موجب بطلان نماز نمی شود، خواه جزء منسی تشهّدِ آخر بوده باشد، یا غیر آن.

دویّم: آن است که حدث در صورتِ مرقومه، موجب بطلان نماز هست مطلقًا اگر چه جزء منسی سجده واحده بوده باشد.

ثالث اقوال: تفصیل است در مسأله ما بین آن که جزء منسی تشهّدِ آخر بوده باشد، یا غیر آن، در اوّل نماز باطل می شود، به خلاف ثانی ؛ و این مدلولٌ علیه به کلام ابن ادریس است، قال فی السرائر:

إن حدث بعد سلامه [ و ] (1) قبل الإتیان بالتشهّد المنسیّ و قبل سجدتی السهو، فلا تبطل صلاته بحدثه الناقض لطهارته بعد سلامه منها، لأنّه بسلامه انفصل منها، فلم یکن حدثه فی صلاته، بل بعد خروجه منها بالتسلیم الواجب علیه، فإذا کان المنسیّ هو التشهّد الأخیر وأحدث ما ینقض طهارته قبل الإتیان به، فالواجب علیه إعاده صلاته من أوّلها مستأنفًا لها، لأنّه بعد فی قید صلاته لم یخرج منها ولا فرغ بسلام یجب علیه، بل ما فعله فی (2) السلام ساهیًا فی غیر موضع (3) کلا سلام، بل هو فی قید الصلاه بعدُ لم یخرج منها بحال، فلیلاحظ ذلک الفرق (4) بین المسألتین والتسلیمتین، فإنّه واضح للمتأمّل المحصّل ؛ إنتهی کلام السرائر (5).

1- 1. ما بین المعقوفین أثبتناه من المصدر .
2- 2. فی المصدر: من .
3- 3. فی المصدر: موضعه .
4- 4. فی المصدر: فلیلحظ الفرق .
5- 5. السرائر : 1 / 259 ؛ قال العلاّمه الحلّی قدس سره فی « المختلف 1 / 143 » : و هذا الکلام فی غایه السقوط.