احکام شک و سهو در نماز صفحه 63

نقل شده از سیّد بن طاوس (1) و محقّق در «مسائل عزّیه» (2).

مختار مؤلّف قدس سره

مختار ما بین اقوال، قولِ اوّل است و سایر اقوال ضعیف است، چنان چه در «جواب و سؤال» (3) مفصّلاً بیان نموده ایم .

در این مقام می گوئیم: امّا قول چهارم که أضعف اقوال است، کفایت می کند در ضعف و وهن آن این که می گوئیم: تشکیکی نداریم در این که «صلاه» اسم است از برای رکعات و اقوال و هیئات متحقّقه در آنها به طریق معهود هرگاه رکعت تمام شود به دخول در رکوع، پس دو سجده خارج از حقیقت رکعت خواهد بود ودر هر رکعت که فرض شود چنین می گوئیم، پس کلّ سجودات خارج از حقیقت رکعات خواهد بود، و این قطعیّ الفساد است .

مجملاً مقطوعٌ به نزد اهل شریعت آن است که: چنان چه رکوع جزء رکعت است، دو سجده نیز چنین است ؛ رکعت اوّلی اسم است از برای تکبیره الإحرام وقرائت وقیام در ضمن آنها ورکوع وسجود، وهکذا الحال در رکعت ثانیه بعد از اسقاط تکبیره الإحرام، پس قول به این که اکمال رکعت به دخول در رکوع می شود، بیّن الفساد است.

1- 1. ظاهرًا منظور برادر سیّد بن طاوس یعنی : جمال الدین احمد بن طاوس حلّی (ت 673 ه) است در کتاب : «البشری»، که متأسّفانه اکنون اثری از این کتاب نیست .
2- 2. الرسائل التسع : 251، مسائل بغدادیّه، مسأله 23 .
3- 3. سؤال وجواب: کتاب الصلاه، مخطوط .