آداب و احکام کسب و کار صفحه 58

غذای حلال پله ی اول کمال

زمانی کمونیست ها در اوج قدرت بودند و تبلیغ مکتب می کردند، گویند: روزی معلمی با گرایش کمونیستی در کلاس درس روستایی ایرانی - بالطبع مذهبی - به طور غیر مستقیم تبلیغ کمونیستی می کند و می گوید: بچه ها چیزی را می گوییم وجود دارد که بتوانیم آن را با چشم ببینیم و با دست لمس کنیم چون میز و صندلی و درخت و... و چیزی را که نمی بینیم وجود ندارد. سپس از دانش آموزان می پرسد که چه کسی فهمید که من چه گفتم. دانش آموزی دست بلند کرده و می گوید آقا من بگویم؟ معلم، دانش آموز را پای تخته خواند تا درس را پس دهد. دانش آموز پای تخته آمده و رو به همکلاسی ها می پرسد: آیا میز را می بینید؟ می گویند بلی. - پس بچّه ها میز وجود دارد و همین طور پرسش و پاسخ و معلم سر مست از موفقیت در تبلیغ حزبش و دانش آموز به دنبال فرصت. تا می رسد به این که آقا معلّم را می بینید؟... دست های معلم چه؟ سر معلم چه؟ همه می گویند: بلی پس وجود دارد. آنگاه از همکلاسی ها می پرسد؟ آیا عقل آقا معلّم را می بینید؟ می گویند: نه! می گوید: پس آقا معلّم عقل ندارد.!

حال امروزی جهان، مادیات است. اگر زمانی کمونیسم به صراحت منکر معنویات بود و غرب مبلغ مادیات بود ولی امروز نه فقط در اسم و تبلیغ، بلکه در عمل حکومت، مادیات را حتی در کشورهای اسلامی نشان می دهد.

از بهلول پرسیدند دیوانه ها را بشمار! گفت: از شمار خارجند ولی اگر خواستید عاقلان را شمارم که از تعداد انگشتان دست تجاوز نمی کنند.