آداب و احکام کسب و کار صفحه 70

کسالتی که داشت فرمود: «نوادگان من اگر متدین هستند خدا روزی آنها را می رساند و اگر نه، چگونه از مالی که از آن من نیست به آنها کمک کنم.» بدین ترتیب حاضر نشد از اموال بیت المال استفاده شخصی نماید و به فرزندانش بخوراند و همین باعث شد که در آینده فرزندان و نوادگان ایشان جزو ستارگان علم و اندیشه و از فقها و صاحبنظران طراز اول عالم اسلام گردند.(1)

لقمه حرام:

غذای حرام قلب را چنان فاسد می کند که سرکه عسل را، به طوری که موعظه خدا و پیامبر و امام هم در او اثر نمی کند چنان چه نصیحت امام حسین علیه السلام در روز عاشورا در دل اهالی کوفه و شام فایده ای نداشت.

عارفی گوید: کسی که لقمه ی حرام و یا شبهه ناک بخورد بدون تردید از درگاه حق رانده شده و مطرود است. مگر نمی بینی کسی که وضو ندارد از وارد شدن به خانه خدا

و دست زدن به کتاب خدا معذور است؟ با آن که دو مقوله ی وضو و جنابت دو اصل مباح هستند نه حرام، با این حساب چگونه خواهد بود احوال کسی که به لقمه ی حرام گرفتار شده و به نجاسات و شبهات آلوده گشته؟ او بی تردید از ساحت قرب خداوند، دور است و حق ورود به حرمِ او را ندارد.(2)

غذای حرام چرک و خونابه ای بیش نیست اگر بصیرت داشته باشیم:

حاجی مؤمن سرایدار مسجد سردزک شیراز گوید: «در ایام جوانی اشتیاق وافر به دیدن امام زمان علیه السلام طوری مرا فرا گرفته بود که از خورد و خوراک انداخته و هر روز نحیف تر و لاغرتر می شدم به طوری که روزی بر اثر ضعف بی هوش به زمین افتادم، ناگاه صدایی به گوشم رسید: حاجی مؤمن برخیز از غذایی که برای تو آورده اند تناول کن و این راهش نیست.