اعتکاف: معتکفان کوی دوست صفحه 1

مقدمه

انسان موجودی سالک است ، پویا و همیشه به دنبال حقیقت و رسیدن به معبود خویشتن است. انسان این اشرف مخلوقات به دنبال آن است که از هوای نفس خویش دور شود و خلوتی برای خود مهیّا کند تا در انزوای وجود خویش در آثار صُنع پروردگارش با دیده عبرت بیندیشد و با سوز دل و اشک دیده باطن خود را از پلیدی ها بشوید و به خانه دل خود روشنی دهد: « یا ایّها الانسان اِنَّک کادِحٌ الی ربِّک کدحاً فملاقیه؛ ای انسان ! تو با تلاش و رنج به سوی پروردگارت می روی و ا ورا ملاقات خواهی کرد. » (انشقاق/ 6).

اگر روانی افسرده و روحی مضطرب داری و هر سو به دنبال آرامش حقیقی می گردی ، تنها راه به دست آوردن آرامش روانی ، یاد خداست و توجه به ذات اقدس او : « الَّذِینَ آمَنُوا وَ تَطمَئِنُّ قُلُوبُهُم بِذِکرِ اللهِ أَلا بِذِکرِ اللهِ تَطمَئِنُّ القُلُوبُ ؛ کسانی هستند که ایمان آورده اند ، و دلهایشان به یاد خدا مطمئن (و آرام) است ؛ آگاه باشید، تنها با یاد خدا دلها آرامش می یابد. » (رعد/ 28)

آری ، احکام حیاتبخش اسلام می تواند انسان ها را از سردرگمی نجات داده ، دلهای پرآشوب را آرام سازد و خاطرهای افسرده را شاداب کند. اگر کسی آرامش می خواهد ، باید آن را در دستورات الهی و سنتهای رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم) و پیروی اهل بیت (علیهم السّلام) بجوید.