اعتکاف: معتکفان کوی دوست صفحه 24

اعتکاف در تاریخ پیشینیان

در این فصل ما به سیره انبیاء و اولیاء الهی قبل از اسلام می پردازیم که به اعتکاف یا معانی همگون با اعتکاف توجه بسیار داشته اند . زمانی به رهبانیت البته نه رهبانیت با برداشت فعلی بلکه رهبانیتی که خداوند در آیه هشتاد و دو سوره مائده (ذلک بأنّ منهم قِسیسین وَ رُهباناً و انهم لا یستکبرون) مثبت تلقی نموده و آن را مدح نموده – و زمانی به عزلت و اعتزال انبیاء اشاره می کند و برکات آن را می شمارد ولی بعد از اسلام که دینی سراسر معنوی و توجه به خداست اولیاء دین مردم را به اعتکاف در مساجد ترغیب کرده اند که یدالله مع الجماعه و از روش های مذموم دیگر، مسلمانان را برحذر داشته اند.

حضرت نوح (علیه السّلام) :

بی تردید انبیاء الهی مورد توجه و اکرام حضرت حق بوده اند. حضرت نوح (علیه السّلام) هم از این قاعده مستثنا نبوده است ؛ در سخنی به علت این اکرام اشاره شده ، که همان جدایی و خلوت برای عبادت می باشد. محمد بن جریر طبری می گوید : « ان الله تعالی اکرم نوحاً بطاعته و العزله لعبادته ؛ خداوند متعال حضرت نوح (علیه السّلام) را به جهت گوشه نشینی برای عبادت او (خدا) گرامی داشت.» (1)

عبادتها و خلوتها سرمایه ای بس پزرگ برای انبیاء الهی بوده و آنان را در انجام رسالت ، یاری می کرده است. نجوا ، ناله ها ، گریه ها و استمداد از درگاه الهی ،

1- بحار / ج 11/ ص 341