اعتکاف: معتکفان کوی دوست صفحه 6

اعتکاف از منظر حضرت آیت الله العظمی علوی گرگانی (مدّ ظله العالی)

اعتکاف یکی از اعمال مستحب است که اگر به خوبی درک شود می تواند به تمام معنی برای تهذیب نفس و خودسازی و عرفان حقیقی کافی باشد. اعتکاف یعنی از تمامی لذّات دنیا بریدن و متوجه حضرت ربوبی شدن . انسان معتکف با اعتکاف برخود بسیاری از کارها را که در غیر اعتکاف مباح است ، حرام می کند تا راههای وصل الهی را طی کند. اعتکاف خود شامل روزه است و روزه از ارکان آن محسوب می شود روزه به تنهایی دارای محاسن فراوانی است که این وجیزه تاب آن را ندارد تا مفصل وارد شویم و از طرفی اعتکاف با حج شباهت فراوانی دارد زیرا بسیاری از محرمات که در حج بر محرم حرام است بر معتکف نیز حرام می باشد و برخی از فقهاء رأی بر آن داده اند که بنابر احتیاط معتکف از تمامی محرمات احرام اجتناب نماید . پس همانطور که حج برکات مختلفی دارد اعتکاف نیز برکاتش بسیار زیاد است.

پس انسانی که دوست دارد با حضرت حق سروسرّی داشته باشد باید از دنیا فاصله بگیرد و هرچه از دنیا فاصله بگیرد به خداوند جلّت عظمته نزدیکتر می شود و اعتکاف با برنامه هایی که دارد انسان را هرچه بیشتر به حضرت دوست نزدیکتر می نماید و در عظمت این عمل بسطار مفید همین کلام خداوند کافی است : « اَن طهّرا بَیتی للطّائفینَ وَ العاکِفینَ وَ الرُّکَّعِ السُّجُود ».