رساله توضیح المسائل مطابق فتاوای حضرت آیت الله العظمی حاج میرزا یدالله دوزدوزانی تبریزی صفحه 316

مسأله 1848 ) اگر کسی بگوید سیدم، نمی شود به او خمس داد مگر آن که دو نفر عادل سید بودن او را تصدیق کنند یا در بین مردم معروف باشد که سید است.

مسأله 1849 ) به کسی که در شهر خودش یا شهر دیگر مشهور باشد سید است، اگرچه انسان به سید بودن او یقین نداشته باشد، می شود خمس داد.

مسأله 1850 ) کسی که زنش سیّده است، بنابراحتیاط واجب نباید به او خمس بدهد که به مصرف مخارج خودش برساند ولی اگر مخارج دیگران بر زن واجب باشد و نتواند مخارج آنان را بدهد، جایز است انسان خمس به وی بدهد که به مصرف آنان برساند.

مسأله 1851 ) اگر مخارج زن سیدی که زوجه انسان نیست بر انسان واجب باشد، بنابراحتیاط واجب نمی تواند از خمس، خوراک و پوشاک او را بدهد یا آن که ملک او کند که به مصرف مخارج خودش برساند.

مسأله 1852 ) به سید فقیری که مخارجش بر دیگری واجب است و وی نمی تواند مخارج سید را بدهد، می شود خمس داد.

مسأله 1853 ) احتیاط واجب آن است که بیش تر از مخارج یک سال به یک سید فقیر خمس ندهند.

مسأله 1854 ) اگر در شهر انسان سید مستحقی نباشد و احتمال هم ندهد که پیدا شود یا نگهداری خمس تا پیدا شدن مستحق ممکن نباشد، باید خمس را به شهر دیگر ببرد و به مستحق برساند و نمی تواند مخارج بردن را از خمس بردارد. اگر خمس از بین برود، چنانچه در نگهداری آن کوتاهی کرده، باید عوض آن را بدهد و اگر کوتاهی نکرده، ضامن نیست.

مسأله 1855 ) هرگاه در شهر خودش مستحقی نباشد ولی احتمال دهد که پیدا شود اگرچه نگهداری خمس تا پیدا شدن مستحق ممکن باشد، می تواند خمس را به شهر دیگر ببرد. چنانچه در نگهداری آن کوتاهی نکند و تلف شود، ضامن نیست و نمی تواند مخارج بردن را از خمس بردارد.