رساله توضیح المسائل مطابق فتاوای حضرت آیت الله العظمی حاج میرزا یدالله دوزدوزانی تبریزی صفحه 428

مسأله 2502 ) اگر کسی بخواهد زن برادرش به او محرم شود، بعضی گفته اند: «باید دختر شیرخواری را مثلاً دو روزه برای خود صیغه کند و در آن دو روز با شرایطی که در مسأله 2483 گفته شد زن برادرش آن دختر را شیر دهد»، ولی این حکم اشکال دارد و در مسأله «2438» بیان گردید.

مسأله 2503 ) اگر مرد پیش از آن که زنی را برای خود عقد کند، بگوید به واسطه شیر خوردن، آن زن بر او حرام شده، مثلاً بگوید شیر مادر او را خورده، چنانچه تصدیق او ممکن باشد، نمی تواند با آن زن ازدواج کند. اگر پس از عقد بگوید و خود زن هم حرف او را قبول نماید، عقد باطل است. پس اگر مرد با او نزدیکی نکرده، یا نزدیکی کرده باشد، ولی در وقت آمیزش، زن بداند بر آن مرد حرام است، مهر ندارد. اگر پس از نزدیکی بفهمد بر آن مرد حرام بوده، شوهر باید مهر او را مطابق زن هایی که مثل او هستند، بدهد.

مسأله 2504 ) اگر زن پیش از عقد بگوید به واسطه شیر خوردن بر مردی حرام شده، چنانچه تصدیق او ممکن باشد، نمی تواند با آن مرد ازدواج کند. اگر پس از عقد بگوید، مثل صورتی است که مرد پس از عقد بگوید که زن بر او حرام است و حکم آن در مسأله پیش گفته شد.

مسأله 2505 ) شیر دادنی که علت محرم شدن است، به دو چیز ثابت می شود:

اوّل- خبر دادن عده ای که انسان از گفته آنان یقین پیدا کند.

دوم- شهادت دو مرد عادل یا چهار زن که عادل باشند، ولی باید وضع شیر دادن را هم بگویند، مثلاً بگویند ما دیده ایم که فلان بچه بیست و چهار ساعت از پستان فلان زن شیر خورده و چیزی هم در بین نخورده، همچنین سایر شرط ها را که در مسأله «2483» گفته شد، شرح دهند.

مسأله 2506 ) اگر شک کنند بچه به مقداری که علت محرم شدن است، شیر خورده، یا گمان داشته باشند که به آن مقدار شیر خورده، بچه به کسی محرم نمی شود ولی بهتر آن است که احتیاط کنند.