رساله توضیح المسائل 3 مرجع صفحه 566

1- ( آیت الله سیستانی ) مسأله 1627 - چند چیز برای روزه دار مکروه است و از آن جمله است: 1 - دوا ریختن به چشم و سرمه کشیدن، در صورتی که مزه یا بوی آن به حلق برسد. 2 - انجام دادن هر کاری مانند خون گرفتن، و حمام رفتن که باعث ضعف می شود. 3 - دارو در بینی ریختن، اگر نداند که به حلق می رسد، و اگر بداند به حلق می رسد جایز نیست. 4 - بو کردن گیاه های معطّر. 5 - نشستن زن در آب. 6 - استعمال شیاف. 7 - تر کردن لباسی که در بدن است. 8 - کشیدن دندان، و هر کاری که به واسطه آن از دهان خون بیاید. 9 - مسواک کردن با چوب تر. 10 - بی جهت آب یا چیزی روان در دهان کردن. و نیز مکروه است انسان بدون قصد بیرون آمدن منی زن خود را ببوسد، یا کاری کند که شهوت خود را به حرکت آورد.

2- ( آیت الله علوی بروجردی ) مسأله 1629 - چند چیز برای روزه دار مکروه است؛ از جمله: 1. دوا ریختن به چشم و سرمه کشیدن، در صورتی که مزه یا بوی آن به حلق برسد. 2. انجام دادن هر کاری که - مانند خون گرفتن و حمام رفتن - باعث ضعف می شود. 3. بو کردن گیاه های معطّر. 4. نشستن زن در آب. 5. استعمال شیاف. 6. تر کردن لباسی که در بدن است. 7. کشیدن دندان و هر کاری که به سبب آن از دهان خون بیاید. 8. مسواک کردن با چوب تر. 9. بی جهت آب یا چیزی در دهان کردن. و نیز مکروه است انسان بدون قصد بیرون آمدن منی زن خود را ببوسد، یا کاری کند که شهوت خود را به حرکت آورد و اگر به قصد بیرون آمدن من باشد، روزه ی او باطل می شود.

را باطل می کند عمداً انجام دهد در صورتی که می دانسته آن کار روزه را باطل می کند قضا و کفاره بر او واجب می شود.

-1

-2

مسأله 1659- اگر به واسطه ندانستن مسأله کاری انجام دهد که روزه را باطل می کند، چنانچه می توانسته مسأله را یاد بگیرد، بنا بر احتیاط واجب کفاره بر او ثابت می شود و

اگر نمی توانسته مسأله را یاد بگیرد یا اصلًا ملتفت مسأله نبوده یا یقین داشته که فلان چیز روزه را باطل نمی کند، کفاره بر او واجب نیست.

-3

-4

کَفّاره روزه

مسأله 1660- کسی که کفاره روزه رمضان بر او واجب است، باید یک بنده آزاد کند یا به دستوری که در مسأله بعد گفته می شود دو ماه روزه بگیرد، یا شصت فقیر را سیر کند یا به هر کدام یک مُد که تقریباً ده سیر است طعام یعنی گندم یا جو و مانند اینها بدهد، و چنانچه اینها برایش ممکن نباشد، هر چند مد که می تواند به فقرا طعام بدهد و اگر نتواند طعام بدهد باید استغفار کند، اگر چه مثلًا یک مرتبه بگوید استغفر اللَّه و احتیاط واجب در فرض اخیر آن است که هر وقت بتواند، کفاره را بدهد.

-5

-6