- سخن پژوهشکده 1
- 1. اصل حلّیّت 11
- اشاره 11
- 2. مواد غذایی داخلی و خارجی 12
- اشاره 13
- 3. نجس شدن مواد غذایی 13
- الف) تعداد نجاسات 14
- ب) موارد جواز 17
- ج) چیزهای غیر قابل تطهیر 17
- اشاره 20
- د) خبایث 20
- 1. غذای آلوده: 21
- 2. مواد غذایی فاسد: 22
- امور قابل توجه خدمتگذاران بهداشت 23
- اشاره 23
- 6. حیوانات حرام گوشت 25
- اشاره 25
- حیوانات خشکی: 25
- حیوانات آبزی: 26
- اشاره 29
- 2. نجاست خوار شدن: 29
- 3. عدم ذبح شرعی: 29
- 1. مُردن حیوان: 29
- 4. وطی: 30
- 6. شکار غیر شرعی: 31
- 9. مسکرات 33
- 10. منع حاکم شرع 35
- 1. حکم تأثیر آتش 38
- اشاره 38
- 2. جوش آمدن انگور و آب آن 39
- 3.خام خواری 42
- 4. غذای سوخته 43
- 5. خوردن ماهی زنده 44
- 7.اسراف 45
- 8. آزار و اذیت 49
- 9. رعایت بهداشت 50
- 11. پرداخت قبض 53
- 12. سفارش طبخ 54
- اشاره 56
- 1. آشنایی با احکام 56
- 2. عمل به احکام 58
- 3. غذای حرام 59
- 4. ماه مبارک رمضان 59
- 6. معامله با دیوانه 60
- 7. اختلاط زن و مرد 61
- 8. شوخی با نامحرم 62
- 9. کم فروشی 64
- 10. گران فروشی 65
- 11. فاسد بودن غذا 66
- 12. مستحبات فروش 67
- اشاره 69
- 1. شک در حِلیّت 69
- 2. شک در دین 71
- اشاره 71
- الف) مملکت اسلامی: 72
- 3. اطلاع رسانی 73
- ب) مملکت کفر: 73
- 5. وارد کردن خسارت 75
- اشاره 76
- 6. آداب خوردن و آشامیدن 76
- مستحبات خوردن و آشامیدن 77
- مکروهات خوردن و آشامیدن 79
- مستحبات آشامیدن آب 80
- مکروهات آشامیدن آب 80
- اشاره 81
- 1. نکات طبّی: 84
- 3. دوازده نکته: 85
- 2. ضررهای پرخوری: 85
- اشاره 85
- چهار مورداز سنتهای خوردن: 86
- چهار مورد از واجبات خوردن: 86
- چهار مورداز از آداب خوردن: 87
- 4. سبزیجات: 87
- اشاره 88
- الف) قرار نگرفتن نان زیر ظرف غذا: 88
- ج) قطع نکردن نان با چاقو: 88
- ب) عدم انتظار با آمدن نان: 88
- د) دور نریختن نان: 89
- 7. نان جو: 91
- 6. جمع کردن غذای روی زمین: 91
- 9. منع حضور بر سفره شراب: 92
- 10. اجابت دعوت مؤمن: 93
- 11. حضور بر طعام بدون دعوت: 93
- 12. ترک خوراکی های بو دار: 94
- 13. خلال کردن و مسواک زدن: 94
بنابراین، قانون و اصل اولی در مواد غذایی، حلال بودن آنهاست و موارد حرمت که در کتب فقهی و نیز در این مجموعه بدان اشاره می گردد، استثنائات و تبصره ها بر این قانون کلی محسوب می شوند.
قاعده «کلّ شیء لک حلال، حتّی تعلم انّه حرام» که از آن به اختصار به «اصل حِلّیّت» تعبیر می گردد، از قوانین مسلم فقهی به شمار می رود که برخی از فقها پیرامون آن رساله ای مستقل نگاشته اند.
2. مواد غذایی داخلی و خارجی
برخی از مواد غذایی از مملکت کُفّار(1). وارد می گردند. یکی از سؤالاتی که به طور طبیعی مطرح می شود این است که: آیا استفاده از مواد غذایی وارده از کشورهای کُفر جایز است یا خیر؟
پاسخ: بین مواد داخلی و خارجی فرقی نیست و استفاده از تمام آنها شرعاً جایز است، به سه شرط:
الف) چیز نجس در آنها وجود نداشته و نیز به نجس برخورد نکرده باشد؛
ب) آن مواد غذایی از اعضای بدن حیوانات نباشد؛
ج) در استفاده از آن مواد غذایی، مجتهد جامع
1- مقصود این است که مردم آن سرزمین کافر هستند، اعم از اینکه دولت آنها هم کافر باشد یا نه.