- سخن پژوهشکده 1
- 1. اصل حلّیّت 11
- اشاره 11
- 2. مواد غذایی داخلی و خارجی 12
- 3. نجس شدن مواد غذایی 13
- اشاره 13
- الف) تعداد نجاسات 14
- ب) موارد جواز 17
- ج) چیزهای غیر قابل تطهیر 17
- اشاره 20
- د) خبایث 20
- 1. غذای آلوده: 21
- 2. مواد غذایی فاسد: 22
- امور قابل توجه خدمتگذاران بهداشت 23
- اشاره 23
- 6. حیوانات حرام گوشت 25
- اشاره 25
- حیوانات خشکی: 25
- حیوانات آبزی: 26
- 1. مُردن حیوان: 29
- اشاره 29
- 3. عدم ذبح شرعی: 29
- 2. نجاست خوار شدن: 29
- 4. وطی: 30
- 6. شکار غیر شرعی: 31
- 9. مسکرات 33
- 10. منع حاکم شرع 35
- اشاره 38
- 1. حکم تأثیر آتش 38
- 2. جوش آمدن انگور و آب آن 39
- 3.خام خواری 42
- 4. غذای سوخته 43
- 5. خوردن ماهی زنده 44
- 7.اسراف 45
- 8. آزار و اذیت 49
- 9. رعایت بهداشت 50
- 11. پرداخت قبض 53
- 12. سفارش طبخ 54
- 1. آشنایی با احکام 56
- اشاره 56
- 2. عمل به احکام 58
- 3. غذای حرام 59
- 4. ماه مبارک رمضان 59
- 6. معامله با دیوانه 60
- 7. اختلاط زن و مرد 61
- 8. شوخی با نامحرم 62
- 9. کم فروشی 64
- 10. گران فروشی 65
- 11. فاسد بودن غذا 66
- 12. مستحبات فروش 67
- 1. شک در حِلیّت 69
- اشاره 69
- 2. شک در دین 71
- اشاره 71
- الف) مملکت اسلامی: 72
- 3. اطلاع رسانی 73
- ب) مملکت کفر: 73
- 5. وارد کردن خسارت 75
- 6. آداب خوردن و آشامیدن 76
- اشاره 76
- مستحبات خوردن و آشامیدن 77
- مکروهات خوردن و آشامیدن 79
- مکروهات آشامیدن آب 80
- مستحبات آشامیدن آب 80
- اشاره 81
- 1. نکات طبّی: 84
- 2. ضررهای پرخوری: 85
- 3. دوازده نکته: 85
- اشاره 85
- چهار مورداز سنتهای خوردن: 86
- چهار مورد از واجبات خوردن: 86
- چهار مورداز از آداب خوردن: 87
- 4. سبزیجات: 87
- الف) قرار نگرفتن نان زیر ظرف غذا: 88
- اشاره 88
- ج) قطع نکردن نان با چاقو: 88
- ب) عدم انتظار با آمدن نان: 88
- د) دور نریختن نان: 89
- 7. نان جو: 91
- 6. جمع کردن غذای روی زمین: 91
- 9. منع حضور بر سفره شراب: 92
- 11. حضور بر طعام بدون دعوت: 93
- 10. اجابت دعوت مؤمن: 93
- 12. ترک خوراکی های بو دار: 94
- 13. خلال کردن و مسواک زدن: 94
پروردگار جهانیان می ایستند!»
و در جای دیگر می فرماید: «وَ أَوْفُوا الْکَیْلَ وَ الْمیزانَ بِالْقِسْطِ»(1)؛ «و حق پیمانه و وزن را به عدالت ادا کنید!»
10. گران فروشی
سؤال: آیا گران فروشی حرام است؟
پاسخ: گرچه گران فروشی حرام نیست؛ زیرا فروشنده و خریدار اختیار ملک خود را دارند و به هر قیمت که به توافق برسند، می توانند معامله نمایند؛ اما تذکر سه نکته لازم است:
1. گران فروشی خلاف انصاف و اخلاق است و موجب بی برکتی کسب می شود. فقها فرموده اند: مستحب است فروشنده سود معامله خود را بین مشتریان توزیع نماید، نه اینکه به یک نفر گران و به یک نفر ارزان بفروشد. و چنانچه فروشنده سود امروز خود را به دست آورد، از مشتریان دیگر سود دریافت ننماید.(2)
2. اگر مشتری پس از خرید متوجه شد که جنس را گران تر از بازار خریده است، می تواند معامله را به هم بزند.
1- انعام/ 152.
2- اللمعه الدمشقیه فی فقه الامامیه، ص 109: «یستحب تَرْکُ الرِّبْحِ عَلَی الْمُؤْمِنِینَ إِلَّا مَعَ الْحَاجَهِ فَیَأْخُذُ مِنْهُمْ نَفَقَهَ یَوْمٍ مُوَزَّعَهً عَلَی الْمُعَامِلِینَ».