- سخن پژوهشکده 1
- 1. اصل حلّیّت 11
- اشاره 11
- 2. مواد غذایی داخلی و خارجی 12
- 3. نجس شدن مواد غذایی 13
- اشاره 13
- الف) تعداد نجاسات 14
- ج) چیزهای غیر قابل تطهیر 17
- ب) موارد جواز 17
- اشاره 20
- د) خبایث 20
- 1. غذای آلوده: 21
- 2. مواد غذایی فاسد: 22
- امور قابل توجه خدمتگذاران بهداشت 23
- اشاره 23
- 6. حیوانات حرام گوشت 25
- اشاره 25
- حیوانات خشکی: 25
- حیوانات آبزی: 26
- 2. نجاست خوار شدن: 29
- اشاره 29
- 1. مُردن حیوان: 29
- 3. عدم ذبح شرعی: 29
- 4. وطی: 30
- 6. شکار غیر شرعی: 31
- 9. مسکرات 33
- 10. منع حاکم شرع 35
- 1. حکم تأثیر آتش 38
- اشاره 38
- 2. جوش آمدن انگور و آب آن 39
- 3.خام خواری 42
- 4. غذای سوخته 43
- 5. خوردن ماهی زنده 44
- 7.اسراف 45
- 8. آزار و اذیت 49
- 9. رعایت بهداشت 50
- 11. پرداخت قبض 53
- 12. سفارش طبخ 54
- اشاره 56
- 1. آشنایی با احکام 56
- 2. عمل به احکام 58
- 3. غذای حرام 59
- 4. ماه مبارک رمضان 59
- 6. معامله با دیوانه 60
- 7. اختلاط زن و مرد 61
- 8. شوخی با نامحرم 62
- 9. کم فروشی 64
- 10. گران فروشی 65
- 11. فاسد بودن غذا 66
- 12. مستحبات فروش 67
- اشاره 69
- 1. شک در حِلیّت 69
- اشاره 71
- 2. شک در دین 71
- الف) مملکت اسلامی: 72
- ب) مملکت کفر: 73
- 3. اطلاع رسانی 73
- 5. وارد کردن خسارت 75
- اشاره 76
- 6. آداب خوردن و آشامیدن 76
- مستحبات خوردن و آشامیدن 77
- مکروهات خوردن و آشامیدن 79
- مکروهات آشامیدن آب 80
- مستحبات آشامیدن آب 80
- اشاره 81
- 1. نکات طبّی: 84
- اشاره 85
- 2. ضررهای پرخوری: 85
- 3. دوازده نکته: 85
- چهار مورد از واجبات خوردن: 86
- چهار مورداز سنتهای خوردن: 86
- چهار مورداز از آداب خوردن: 87
- 4. سبزیجات: 87
- ج) قطع نکردن نان با چاقو: 88
- اشاره 88
- ب) عدم انتظار با آمدن نان: 88
- الف) قرار نگرفتن نان زیر ظرف غذا: 88
- د) دور نریختن نان: 89
- 7. نان جو: 91
- 6. جمع کردن غذای روی زمین: 91
- 9. منع حضور بر سفره شراب: 92
- 10. اجابت دعوت مؤمن: 93
- 11. حضور بر طعام بدون دعوت: 93
- 12. ترک خوراکی های بو دار: 94
- 13. خلال کردن و مسواک زدن: 94
سؤال و تفحص از حلال و حرام بودن آن نکن، مگر اینکه در موردی خبر معتبر آورده شود که فلان پنیر حرام است.»
امام صادق(علیه السلام) در اهمیت حمل فعل مسلمان بر صحت می فرمایند: «َلوْ لَمْ یَجُزْ هَذَا لَمْ یَقُمْ لِلْمُسْلِمِینَ سُوقٌ؛(1) اگر حمل بر صحت جاری نشود، بازاری برای مسلمین بر پا نخواهد شد.»
دو نکته:
اول: آنچه گفته شد، در صورت «شک» بود؛ ولی اگر مشتری به هر دلیلی یقین کرد که غذای فروشنده حرام است، نمی تواند از او خریداری کند.
دوم: در لزوم توجیه و حمل کار مسلمان بر صحت و نیز حجیت بازار مسلمانان، فرقی نیست
بین اینکه فروشنده پیرو کدام یک از مذاهب اسلامی(2) باشد.
2. شک در دین
اشاره
در شهرهای بزرگ، غالباً فروشنده و مشتری یکدیگر را نمی شناسند. بر این اساس، ممکن است مشتری در
1- همان، ج 7، ص 387.
2- یعنی فرقی بین شیعه، شافعی، حنفی، حنبلی، مالکی، زیدی و... وجود ندارد.