فقه و زندگی 6 : احکام و آداب آرایشگری صفحه 17

باید از غیبت -که گاه نقل مجالس است- پرهیز نمود چراکه یکی از گناهان کبیره محسوب شده و قبح و عقوبت آن نیز نسبت به بسیاری از گناهان دیگر بیش تر است. خداوند می فرمایند:

«از شما بعضی غیبت بعض دیگر را نکند؛ آیا کسی از شما دوست دارد که گوشت برادر مرده اش را بخورد!»(1)

رعایت حال محرومان

آرایشگر باایمان، روزی رسان اصلی را خداوند می داند و به وعده های پروردگار در مورد انفاق و جایگزین شدن آن ایمان دارد، به همین خاطر در گذشتن از حق خود در مواردی که باید گذشت نماید، کوتاهی نمی کند، خداوند در قرآن کریم می فرماید:

»مثل کسانی که اموال خویش را در راه خدا انفاق می کنند، همانند دانه ای است که هفت خوشه برویاند و در هر خوشه صددانه باشد و خداوند برای هرکس که بخواهد چند برابر می کند و خداوند گشایشگر داناست.»(2)

به همین دلیل، به هنگام مراجعه افراد بی بضاعت و محروم با حفظ آبروی آنان، به تخفیف دادن به این گونه افراد یا دریافت نکردن اجرت، مبادرت می کند.

امر به معروف و نهی از منکر

در همه مکان ها، هنگام روبروشدن برادران و خواهران ایمانی، مواردی پیش می آید که احتیاج به تذکر دارد. آرایشگاه نیز همین گونه است. در برخورد با انجام گناه یا ترک کردن کار واجب امر به معروف و نهی از منکر با شرایط آن واجب است. علاوه بر آیات قرآنی(3) روایات زیادی در این رابطه هست، از پیامبرصلی الله وعلیه وآله نقل شده است که فرمودند:

امت من تا وقتی امر به معروف و نهی از منکر کنند و برای نیکی همکاری نمایند بر خوبی اند و وقتی این کار را ترک کنند، برکت ها از آنان گرفته شده و بعضی بر بقیه مسلط شوند و در زمین و آسمان یاری کننده ای نخواهند داشت.(4)

جامعه سالم در پرتوِ امر به معروف و نهی از منکر سلامت خویش را می یابد و حفظ می کند.

1- «لَا یَغْتَب بَعْضُکُم بَعْضاً أَیُحِبُ أَحَدُکُمْ أَن یَأْکُلَ لَحْمَ أَخِیهِ مَیْتاً». (سوره حجرات، آیه12)
2- «مَثَلُ الَّذِینَ یُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِی سَبِیلِ اللّهِ کَمَثَلِ حَبَّهٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنَابِلَ فِی کُلِّ سُنْبُلَهٍ مِاْئَهُ حَبَّهٍ وَاللّهُ یُضَاعِفُ لِمَن یَشَاءُ وَاللّهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ». (سوره بقره، آیه261)
3- سوره آل عمران، آیه114و104؛ سوره توبه، آیه17 و سوره لقمان، آیه17.
4- عن النبی صلی الله وعلیه وآله أنه قال: »لاتزال أُمتی بخیر ما أمرو بالمعروف و نهوا عن المنکر و تعاونوا علی البر، فإذا لم یفعلوا ذلک نزعت منهم البرکات و سلّط بعضهم علی بعض، و لم یکن لهم ناصر فی الأرض و لا فی السماء«. (وسایل الشیعه، ج11، ص398، حدیث18)