امر به معروف و نهی از منکر در آیینه فتوا صفحه 42

ترک شود، خوب و بد، فاجر و صالح با هم هلاک می گردند و این نشانگر بُعد دیگر اهمیت این دو فریضه است.

امام باقر(علیه السّلام) می فرمایند: «إِنَّ الْأَمْرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ النَّهْیَ عَنِ الْمُنْکَرِ فَرِیضَهٌ عَظِیمَهٌ بِهَا تُقَامُ الْفَرَائِضُ هُنَالِکَ یَتِمُّ غَضَبُ اللَّهِ عَلَیْهِمْ فَیَعُمُّ هُمْ بِعِقَابِهِ فَیَهْلِکُ الْأَبْرَارُ فِی دَارِ الْفُجَّارِ وَ الصِّغَارُ فِی دَارِ الْکِبَار(1)؛ امر به معروف و نهی از منکر دو فریضه ای هستند که واجبات دیگر به وسیله آن دو احیا می گردند و در صورت ترک آن، غضب خدا بر همه تمام می شود و همگان را عقاب می کند؛ ابرار و نیکان را در خانه فجّار و ستمکاران و کوچکها را در خانه بزرگها!!»

گرچه بی گناهان واقعی هرگز مشمول عذاب نمی شوند؛ ولی سکوت و همزیستی با گناهکاران، خود گناهی است که سبب هلاکت آنان می گردد.

همچنین امام باقر(علیه السّلام) فرموده اند: «أَوْحَی اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ إِلَی شُعَیْبٍ النَّبِیِّ صلی الله علیه أَنِّی مُعَذِّبٌ مِنْ قَوْمِ کَمِائَهَ أَلْفٍ، أَرْبَعِینَ أَلْفاً مِنْ شِرَارِهِمْ وَ سِتِّینَ أَلْفاً مِنْ خِیَارِهِمْ فَقَالَ(علیه السّلام): یَا رَبِّ هَؤُلَاءِ الْأَشْرَارُ فَمَا بَالُ الْأَخْیَارِ؟ فَأَوْحَی اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ إِلَیْهِ دَاهَنُوا أَهْلَ الْمَعَاصِی وَ لَمْ یَغْضَبُوا لِغَضَبِی(2)؛ خدای عزّوجلّ به شعیب نبی(علیه السّلام) وحی فرستاد که: من صد هزار نفر از امت تو را هلاک خواهم کرد؛ چهل هزار نفر از اشرار آنان و شصت هزار نفر از نیکان ایشان را. حضرت شعیب(علیه السّلام) عرضه داشت: پروردگارا! اینان اشرارند (و مستحق عذاب)؛ اما نیکان را چرا؟ خطاب رسید: چون نیکان با اهل معصیت کنار آمدند و برای غضب من غضبناک نشدند.»