امر به معروف و نهی از منکر در آیینه فتوا صفحه 67

و شاید سخن قوی تر این باشد که واجب نیست.(1)

د) امر به توبه

آنچه ذکر شد، در مورد اصرار و عدم اصرار بر معصیت بود. اینک بحث دیگر این است که چون یکی از واجبات دین مقدس اسلام، توبه از گناهان است، چنانچه شخصی مرتکب حرام شده یا واجبی را ترک کند، واجب است فوراً توبه نماید و در صورتی که توبه از وی مشاهده نشود، باید به عنوان ترک یک واجب، وی را امر به توبه نمود و این مطلبی غیر از اصرار نداشتن بر گناه است.

پس امر به توبه واجب است، حتی در صورتی که در توبه گنهکار شک داریم. بنابراین، اگر آمر و ناهی شک دارد در اینکه گنهکار مصرّ به معصیت است یا نه، یا اینکه به عدم اصرار وی یقین دارد، نهی از منکردر مورد آن معصیت واجب نیست؛ ولی نسبت به ترک توبه، نهی از منکر لازم است.(2)

ه) تکرار یا معصیت جدید

لازم است تذکر این نکته که معنای اصرار این نیست که معصیت کار بخواهد همان گناهی را که اول انجام داده است، دوباره انجام دهد؛ بلکه اگر در صدد انجام معصیت جدیدی باشد (غیر آنچه در مرتبه اول انجام داده) باز هم اصرار بر گناه محسوب شده، بر دیگران لازم است که او را نهی از منکر