- سخن پژوهشکده 1
- معنای صرّافی 11
- اشاره 11
- تعریف صرّافی 12
- صرّافی، نماد دقت 12
- نیاز به صرّافی 13
- تاریخچه صرافی 15
- صرّافی در دولت های اسلامی 16
- صرّافی در عصر معصومین(علیهم السّلام) 17
- اشاره 17
- آمار صرّافی ها 17
- تذکر 18
- اشاره 20
- پاسخ به یک اشکال 21
- حساسیت صرافی در عصر ما 23
- محور شدن پول های غربی 24
- دوم؛ تسهیلات یکسان 28
- اشاره 28
- وظایف دولت در قبال صرافی ها 28
- اول؛ پرهیز از انحصار گرایی 28
- اشاره 30
- حکم شرعی صرافی 30
- رعایت شرایط عمومی داد و ستد 31
- شرایط فروشنده و خریدار 31
- لزوم 33
- اشاره 33
- استثناء 35
- اشاره 37
- پیش فروش و نسیه 37
- استفتا از آیت الله مکارم 38
- ربا 39
- کراهت یا عدم کراهت 42
- زکات در سرمایه صرافان 43
- قرض و صرافی 44
- تذکر 44
- اشاره 44
- ب) فروش پول داخلی به قیمت بیشتر: 45
- الف) فروش پول خارجی به قیمت بیشتر 45
- تعلق خمس 47
- مباح بودن 49
- اشاره 49
- اشاره 49
- نام و تابلو 51
- دو تذکر 51
- نصب آیات قرآن 52
- استحکام 54
- تصاویر 55
- اشاره 55
- استفتای دیگر 56
- استفتا از حضور آیت الله مکارم 56
- کارمندان 57
- احکام خرید و فروش 60
- اشاره 60
- ایجاد بازار سیاه ارز 61
- اشاره 61
- استفتا از امام خمینی 62
- مساوات با مشتریان 65
- الگوی مناسب 66
- استخدام کارمندان مرد 67
- آرایش 68
- امانتداری 70
- تعریف کافر 71
- معامله با کفار 72
- اشاره 72
- نجس بودن کفار 72
- استفتا از امام خمینی 72
- فریب کفار در معامله 73
- اشاره 73
- استفتا از آیت الله بهجت 73
- استفتا دیگر 73
- استفتا از آیت الله بهجت 74
- اختیار 74
- اشاره 78
- پول در قرآن 78
- دیدگاه اول، مالیّت 80
- ماهیت پول 80
- اشاره 80
- دیدگاه دوم، سند اعتباری 81
- دیدگاه سوم، حواله 82
- تاریخ پول 83
- مثلی یا قیمی 85
- اشاره 86
- پول شویی 86
- محور اول، تعریف پول شویی 87
- محور دوم، تاریخچه اصطلاح 87
- محور سوم، روش های پول شویی 88
- محور چهارم، تأثیر پول شویی بر اقتصاد 89
- جعل اسکناس 90
- اشاره 90
- استفاده از پول های جعلی 91
- استفتا از محضر مرحوم آیت الله تبریزی 91
- استفتا از آیت الله بهجت 92
- پول اضافه 92
- پول معیوب 92
- اشاره 93
- پول یافت شده 93
- استفتا از آیت الله صافی 94
- پول های عتیقه 95
- اشاره 95
- معاوضه پول نو و کهنه 96
- خرید پول خرد 97
- نام های مقدس 98
- اشاره 98
- استفتای دیگر 99
- استفتا از آیت الله بهجت 99
- نوشتن بر روی اسکناس و مچاله کردن 99
- اشاره 102
- تعریف بیع صرف 103
- اشاره 105
- شرط صحت بیع صرَف 105
- چند تذکر 110
- اشاره 110
- 2. قبض بعض 111
- 3. تبعض صفقه 112
- 4. طلب 113
- 5. قبض وکیل 114
- 7. ضمیمه اندک 115
- 6. ضمیمه 115
- 8. فقط بیع 116
- احکام بیع صَرف 116
- اشاره 116
- عناوین در دست اقدام از مجموعه فقه و زندگی 131
* ارتباطات اجتماعی در ابعاد مختلف آن.
تاریخچه صرافی
تاریخچه صرافی به زمان های بسیار دور بر می گردد. برخی چنین نوشته اند: «در کتاب مقدس به صرافی اشاره شده است. در زمان معبد دوم اورشلیم، تعداد زیادی افراد به صرافی اشتغال داشتند. این افراد پول های رومی و یونانی که دارای عکس خدایان آن ها بود، با پول یهودی که تنها پول قابل استفاده در معبد بود؛ تعویض می کردند.
اما اناجیل چهارگانه با این صرافان به شدت برخورد می کند و آنان را کسانی می داند که خانه خدا را به لانه دزدان تبدیل کرده اند.
در قرون وسطی در اروپا بیشتر شهرها دارای واحد پولی خود بودند که دارای نقش حاکم آن شهر بود. وقتی غریبه ای وارد شهر می شد، مجبور بود پول همراه خود را به پول آن شهر تبدیل کند. صرافان در این زمان، این پول خارجی را محک می زدند و آن را با پول محلی عوض می کردند. بیشتر انتقال های وجه بزرگ با سکه انجام نمی شد و تنها به وسیله صراف از حساب یک نفر به حساب فرد دیگر منتقل می شد.
با گسترش کار صراف ها، آن ها به وام دادن نیز پرداختند. (1)
1- فرقه های شهسواران که آرمان های سلحشوری را با قوانین نظام های رهبانی در هم می آمیختند، در نتیجه جنگ های صلیبی پا به عرصه وجود گذاشتند؛ اما به سرعت رشد کردند و در سرزمین مقدس قدرت چشمگیری یافتند. اولین فرقه ِ شهسواری که در سرزمین مقدس پا گرفت، فرقه بیمارستان یوحنای مقدس در اورشلیم بود. هدف اصلی این گروه، تأمین مالی، اداره بیمارستانی بود که تاجران ایتالیایی برای تیمارداری از زوار تأسیس کرده بودند. پس از نخستین جنگ صلیبی، این فرقه که فرقه شهسواران مهمان نواز نامیده می شود به تیمار هزاران شوالیه و دیگر صلیبیون آواره یا فقیر پرداخت؛ اما فقط شهسواران نجیب زاده می توانستند به عضویت این فرقه درآیند و مسئول اداره و تأمین بودجه بیمارستان شوند. هزاران شوالیه که در سرزمین مقدس مانده بودند، اما هیچ تیولی دریافت نکرده بودند، به فرقه شهسواران مهمان نواز پیوستند. در واقع، تعداد شوالیه های بی خانمان چنان زیاد بود که سازمان ثانی ای نیز تشکیل گردید: شهسواران پرستشگاه سلیمان. این فرقه در سال 1118 در اورشلیم پا گرفت و مؤسس آن هیو دو پاینس بود. هدف اصلی آن ها راهنمایی زواری بود که به معابد یا حرم های سرزمین مقدس می آمدند (ونیز محافظت از آنها) مقررات این فرقه را برنارکلرورویی، یکی از مؤسسان فرقه رهبانی سیسترسیان، نوشت که موعظه اش بعدها موجب شروع دومین جنگ صلیبی شد. اعضای فرقه شهسواران معبد، درست مانند فرقه شهسواران مهمان نواز می بایست نجیب زاده می بودند، و نسبت به حفظ فقر، پاکدامنی و اطاعت سوگند یاد می کردند. تشکیل این دو فرقه شهسواری، درهم آمیزی خاص سنت های فئودالیسم و رهبانیت را در پی داشت. گرچه نظام فئودالی نتوانست بر کل اقتصاد منطقه خاورمیانه سایه انداز شود، رسوم و سنت هایش توسط فرقه های شهسواران حفظ می شد و به تدریج نفوذ و قدرت نظامی بیشتر و بیشتری می یافت. اعضای این فرقه ها از نجبا زمین های بسیاری را به ارث بردند، و گرچه رسماً از کلیسا مستقل بودند، مورد تأیید کلیسا و از حمایت های چشمگیر مالی آن از محل انفاق های نجبای اروپایی ای که به جنگ های صلیبی نپیوسته بودند؛ اما قصد کمک داشتند؛ برخوردار بود.