احکام قهوه خانه ها صفحه 86

می کردند و همه این ها قهوه خانه را به محیطی برای گوش سپردن به مطالب ارزشمند، آموختن و عمل کردن مبدل کرده بود. حتی افراد بیکار و لاابالی کوچه و بازار، خود به خود دراین مکان فرهنگی، دروس اخلاقی و عرفانی را می آموختند. عدم آشنایی با قهوه خانه، بعد از انقلاب نیز قهوه خانه را منزوی تر کرد. قهوه خانه، اصالت خود را کاملا باخت و به محلی برای اجتماع افراد بیکار و ... تبدیل شد. این قهوه خانه دیگر با آن محیط فرهنگی، هنری و مذهبی بیگانه شده است. قهوه خانه محلی است برای گذران وقت دریک محی-ط نه چندان فرهنگی که شامل خوردن غذا، کشیدن سیگار و قلیان است و بس. افراد اهل قهوه خانه هم به چهره های فرهنگی و هنری شباهتی ندارند. نه نقال و نه سخنور، هیچ کس نیست. یک نفر است که تنها اسم قهوه چی را یدک می کشد و چای است و نیمرو و قلیان. در این جا توجه خوانندگان محترم را به آسیب های قهوه خانه های موجود جلب می کنیم:(1)

1. ورود نوجوانان زیر 18 سال به قهوه خانه ها

اشاره

قلیان، تنباکو و در مجموع دخانیات از جمله