- خطبه الکتاب 2
- انگیزه تألیف 3
- منزلت اهل البیت علیهم السلام نزد خداوند 5
- فضایل اهل البیت(علیهم السلام) از زبان خود آنان 8
- اهمیت ارتباط با آل محمّد (صلّی الله علیه و آله و سلّم) 11
- امام هدایت وامام ضلالت 13
- راه های ارتباط با محمّد و آل محمّد (علیهم الصلاه و السلام) 15
- نعمت ولایت آل محمّد (صلّی الله علیه و آله و سلّم) 25
- ولایت محمّد و آل محمّد و نجات در دنیا و آخرت 29
- برکات دوستی با آل محمّد (علیهم السلام) 31
- محبت اهل البیت- علیهم السلام- و ارفاق ملک الموت 34
- در قیامت هر جمعیتی را با امام و پیشوای آنان صدا میزنند 38
- زیارت قبور محمّد وآل محمّد (علیهم السلام) 39
- ثواب زیارت امیرالمؤمنین (علیه السلام) 40
- ثواب زیارت امام حسین (علیه السلام) روز عاشورا 42
- ثواب زیارت امام حسین(علیه السلام) روز عرفه 42
- زیارت امام حسین(علیه السلام) در ماه رجب و شعبان 43
- زیارت امام حسین(علیه السلام) در ماه رمضان 44
- زیارت امام حسین (علیه السلام) روز عاشورا 45
- عنایات آل محمّد (علیهم السلام) به شیعیان 45
- بشارت های رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلّم) درباره شیعیان 51
- انتظارفرج آل محمّد (صلوات الله علیهم اجمعین) 55
- دعا برای فرج آل محمّد (صلوات الله علیهم اجمعین) 59
- استغاثه ی به حضرت مهدی و ائمه دیگر(علیهم السلام) 60
- صلوات بر محمّد و آل محمّد صلوات الله علیهم اجمعین 62
- نگاه به چهره مبارک امیرالمؤمنین(علیه السلام) 65
- نگاه به ذریّه رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلّم) 66
- نجات ذریّه فاطمه (علیهاالسلام) از آتش دوزخ 67
- مجالس ذکر آل محمّد (علیهم السلام) 69
- نشستن در مجالس ذکر 70
- ذکر فضائل و مصائب آل محمّد (صلوات الله علیهم اجمعین) 72
- مذاکره احادیث و احیای معارف اهل البیت (علیهم السلام) 74
- احسان به ذریّه و شیعیان آل محمّد (علیهم السلام) 76
- اقامه مجالس عزا، برای آل محمّد (علیهم السلام) 78
- گریه برای مظلومیت اهل البیت به ویژه سیدالشهداء و عزیزان و اهل البیت آن حضرت(علیهمالسلام) 81
- مرثیه خوانی در مجالس امام حسین (علیه السلام) 83
- پاداش یاد امام حسین(علیه السلام) 84
- لعنت بر قاتلین امام حسین (علیه السلام) 85
- اندوه در مصائب آل محمّد (صلی الله علیه و آله و سلّم) 85
- اسباب دوری از محمّد وآل محمّد(علیهم السلام) 87
- جدا شدن از آل محمّد (صلوات الله علیهم اجمعین) 89
- آزار به محمّد و آل محمّد (علیهم السلام 100
- آزار به حضرت فاطمه (علیهاالسلام) 103
- ناله حضرت فاطمه(علیهاالسلام) در قیامت 104
- ورود فاطمه (علیهاالسلام) به صحرای محشر 105
- آزار به امیرالمؤمنین (علیه السلام) 107
- آزار به اهل بیت رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلّم) 111
- آزار به شیعیان محمّد و آل محمّد (صلی الله علیه و آله و سلّم) 112
حدیث فوق در تعدادی از کتب اهل سنّت مانند شواهد التنزیل حسکانی ، تاریخ دمشق ابن عساکر ، کشف الغمّه اربلی و ینابیع المودّه قندوزی نیز نقل شده است و در کتب شیعه نیز فراوان نقل شده ، مانند عیون اخبار الرضا ، امالی صدوق ، امالی شیخ طوسی ، دلائل الإمامه طبری، بحارالأنوار مجلسی و مستدرک السفینه نمازی و ...
مؤلف گوید: با توجّه به حدیث فوق باید مردم از ظلم به آل محمّد و ذریّه آن حضرت به ترسند. ولا حول و لا قوّه إلّا بالله العلیّ العظیم .
ناله حضرت فاطمه(علیهاالسلام) در قیامت
در کتاب ثواب الأعمال از رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلّم) نقل شده که فرمود: هنگامی که قیامت برقرار می شود فاطمه(علیهالسلام) با گروهی از زن های منسوب به او وارد قیامت می شود، و به او گفته خواهد شد: داخل بهشت شو، و او می گوید: داخل بهشت نمی شوم تا بدانم بعد از من با فرزندم (حسین) چه شده است؟
از این رو به او گفته می شود: به قلب قیامت بنگر، و چون می نگرد، وحسین خود را می بیند که ایستاده است و سر در بدن او نیست، ناله ای می زند، و من نیز به خاطر ناله او ناله ای می زنم، و ملائکه نیز به خاطر ناله [جان سوز] او ناله می زنند، و در آن هنگام خدای عزّوجلّ خشم می کند، و به آتشی که به آن هَبْهَب می گویند - و هزار سال بر آن دمیده شده تا سیاه شده است، وهرگز نسیمی داخل آن نمی شود و غم و اندوهی از آن خارج نمی شود - دستور می دهد و می فرماید:
بگیر قاتلین حسین و حاملان قرآن را [که در جنگ با قرآن بوده اند] و آن آتش آنان را فوراً می-رباید و در چاندان خود قرار می دهد و چون در حوصله و چاندان او قرار می گیرند و او شیهه و فریاد می کشد و از جا می پرد آنان نیز شیهه و فریاد می کنند و با زبان فصیح می گویند:
پروردگارا چه شده که ما را قبل از بت پرستان به آتش بردی؟! و از ناحیه خداوند جواب می آید: کسی که می دانسته است مانند کسی نیست که نمی دانسته [یعنی شما به خوبی می دانستید که فرزند پیابر خود را می کشید]. (1)
و در مثیرالأحزان ابن نمای حلّی از رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلّم) نقل شده که فرمود: روز قیامت فاطمه(علیهاالسلام) در بین جماعتی از زن های بنی هاشم وارد قیامت می شود، و چون به او گفته می شود داخل بهشت گردد، می گوید:
داخل بهشت نمی شود تا بدانم با فرزندم حسین چه کردند؟ پس
1- قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه وآله إِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَهِ جَاءَتْ فَاطِمَهُ علیهاالسلام فِی لُمَهٍ مِنْ نِسَائِهَا فَیُقَالُ لَهَا ادْخُلِی الْجَنَّهَ فَتَقُولُ لَا أَدْخُلُ حَتَّی أَعْلَمَ مَا صُنِعَ بِوُلْدِی مِنْ بَعْدِی فَیُقَالُ لَهَا انْظُرِی فِی قَلْبِ الْقِیَامَهِ فَتَنْظُرُ إِلَی الْحُسَیْنِ علیه السلام قَائِماً وَ لَیْسَ عَلَیْهِ رَأْسٌ فَتَصْرُخُ صَرْخَهً وَ أَصْرُخُ لِصُرَاخِهَا وَ تَصْرُخُ الْمَلَائِکَهُ لِصُرَاخِهَا فَیَغْضَبُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عِنْدَ ذَلِکَ فَیَأْمُرُ نَاراً یُقَالُ لَهَا هَبْهَبُ قَدْ أُوقِدَ عَلَیْهَا أَلْفَ عَامٍ حَتَّی اسْوَدَّتْ لَا یَدْخُلُهَا رَوْحٌ أَبَداً وَ لَا یَخْرُجُ مِنْهَا غَمٌّ أَبَداً فَیُقَالُ الْتَقِطِی قَتَلَهَ الْحُسَیْنِ وَ حَمَلَهَ الْقُرْآنِ فَتَلْتَقِطُهُمْ فَإِذَا صَارُوا فِی حَوْصَلَتِهَا صَهَلَتْ وَ صَهَلُوا بِهَا وَ شَهَقَتْ وَ شَهَقُوا بِهَا وَ زَفَرَتْ وَ زَفَرُوا بِهَا فَیَنْطِقُونَ بِأَلْسِنَهٍ ذَلْقَهٍ طَلْقَهٍ یَارَبَّنَا فِیمَا أَوْجَبْتَ لَنَا النَّارَ قَبْلَ عَبَدَهِ الْأَوْثَانِ فَیَأْتِیهِمُ الْجَوَابُ عَنِ اللَّهِ تَعَالَی أَنَّ مَنْ عَلِمَ لَیْسَ کَمَنْ لَایَعْلَمُ. (ثواب الاعمال ص217. )