ارتباط با آل محمد علیهم السلام صفحه 107

لَغَفُورٌ شَکُورٌ الَّذِی أَحَلَّنا دارَ الْمُقامَهِ مِنْ فَضْلِهِ لا یَمَسُّنا فِیها نَصَبٌ وَ لا یَمَسُّنا فِیها لُغُوبٌ» (1) (2)

مؤلف گوید : در این معنا شعرای عرب اشعاری سروده اند که به برخی از آن ها اشاره می شود:

توافی فی النشور علی نجیب - به أملاک ربّک محدقونا

و یُسمع من خلال العرش صوت – ینادی و الخلایق شاخصونا

ألا إنّ البتول تجوز فیکم – فغضّوا من مها بتها العیونا

ودیگری گوید:

قال النبیّ المصطفی فیما روی – عنه علیّ و هو نور یُقبس

نادی منادٍ من وراء الحجب فی – یوم القیامه و الخلائق ارکسوا

هاتیک فاطمه سلیله أحمد – تهوی تجوز علی الصراط و نکسّوا

ودیگری گوید :

وقف الندا فی موضع عبرت – فیه البتول: عیونکم غضّوا

فتغضّ و الأبصار خاشعه – و علی بنان الظالم العضّ تسوّد

حینئذٍ وجوه اهل الحق تبیّض (3)

آزار به امیرالمؤمنین (علیه السلام)

همان گونه که در بحث گذشته گفتیم: آزار به فاطمه (علیهالسلام) سبب جدایی از محمّد و آل-محمّد(صلی الله علیه و آله و سلّم) است، اکنون می گوییم آزار به امیرالمؤمنین(علیه السلام) نیز چنین است، چرا که خداوند می فرماید:

«إِنَّ الَّذِینَ یُؤْذُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَهِ وَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذاباً مُهِیناً» (4)

و رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلّم) نیز می فرماید: «من آذی علیّاً آذانی و من آذانی فقد آذی الله، و من آذی الله یوشک أن ینتقمُ منه» چنان که فرمود: «من أحبّ علیّاً فقد أحبّنی، و من أحبّنی فقد

1- فاطر/35-34.
2- ... عَنْ أَبِی ذَرٍّ رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ: رَأَیْتُ سَلْمَانَ وَ بِلَالًا یُقْبِلَانِ إِلَی النَّبِیِّ صلی الله علیه وآله إِذْ انْکَبَّ سَلْمَانُ عَلَی قَدَمِ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه وآله یُقَبِّلُهَا فَزَجَرَهُ النَّبِیُّ ص عَنْ ذَلِکَ ثُمَّ قَالَ لَهُ یَا سَلْمَانُ لَا تَصْنَعْ بِی مَا تَصْنَعُ الْأَعَاجِمُ بِمُلُوکِهَا أَنَا عَبْدٌ مِنْ عَبِیدِ اللَّهِ آکُلُ مِمَّا یَأْکُلُ الْعَبِیدُ وَ أَقْعُدُ کَمَا یَقْعُدُ الْعَبِیدُ فَقَالَ لَهُ سَلْمَانُ یَا مَوْلَایَ سَأَلْتُکَ بِاللَّهِ إِلَّا أَخْبَرْتَنِی بِفَضْلِ فَاطِمَهَ یَوْمَ الْقِیَامَهِ قَالَ فَأَقْبَلَ النَّبِیُّ صلی الله علیه وآله ضَاحِکاً مُسْتَبْشِراً ثُمَّ قَالَ وَ الَّذِی نَفْسِی بِیَدِهِ إِنَّهَا الْجَارِیَهُ الَّتِی تَجُوزُ فِی عَرْصَهِ الْقِیَامَهِ عَلَی نَاقَهٍ رَأْسُهَا مِنْ خَشْیَهِ اللَّهِ وَ عَیْنَاهَا مِنْ نُورِ اللَّهِ وَ خِطَامُهَا مِنْ جَلَالِ اللَّهِ وَ عُنُقُهَا مِنْ بَهَاءِ اللَّهِ وَ سَنَامُهَا مِنْ رِضْوَانِ اللَّهِ وَ ذَنَبُهَا مِنْ قُدْسِ اللَّهِ وَ قَوَائِمُهَا مِنْ مَجْدِ اللَّهِ إِنْ مَشَتْ سَبَّحَتْ وَ إِنْ رَغَتْ قَدَّسَتْ عَلَیْهَا هَوْدَجٌ مِنْ نُورٍ فِیهِ جَارِیَهٌ إِنْسِیَّهٌ حُورِیَّهٌ عَزِیزَهٌ جُمِعَتْ فَخُلِقَتْ وَ صُنِعَتْ وَ مُثِّلَتْ ثَلَاثَهُ أَصْنَافٍ فَأَوَّلُهَا مِنْ مِسْکٍ أَذْفَرَ وَ أَوْسَطُهَا مِنَ الْعَنْبَرِ الْأَشْهَبِ وَ آخِرُهَا مِنَ الزَّعْفَرَانِ الْأَحْمَرِ عُجِنَتْ بِمَاءِ الْحَیَوَانِ لَوْ تَفَلَتْ تَفْلَهً فِی سَبْعَهِ أَبْحُرٍ مَالِحَهٍ لَعَذُبَتْ وَ لَوْ أَخْرَجَتْ ظُفُرَ خِنْصِرِهَا إِلَی دَارِ الدُّنْیَا لَغَشِیَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ جَبْرَئِیلُ عَنْ یَمِینِهَا وَ مِیکَائِیلُ عَنْ شِمَالِهَا وَ عَلِیٌّ أَمَامَهَا وَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَیْنُ وَرَاءَهَا وَ اللَّهُ یَکْلَؤُهَا وَ یَحْفَظُهَا فَیَجُوزُونَ فِی عَرْصَهِ الْقِیَامَهِ . فَإِذَا النِّدَاءُ مِنْ قِبَلِ اللَّهِ جَلَّ جَلَالُهُ مَعَاشِرَ الْخَلَائِقِ غُضُّوا أَبْصَارَکُمْ وَ نَکِّسُوا رُءُوسَکُمْ هَذِهِ فَاطِمَهُ بِنْتُ مُحَمَّدٍ نَبِیِّکُمْ زَوْجَهُ عَلِیٍّ إِمَامِکُمْ أُمِّ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ فَتَجُوزُ الصِّرَاطَ وَ عَلَیْهَا رَیْطَتَانِ بَیْضَاوَتَانِ فَإِذَا دَخَلَتْ إِلَی الْجَنَّهِ وَ نَظَرَتْ إِلَی مَا أَعَدَّ اللَّهُ لَهَا مِنَ الْکَرَامَهِ قَرَأَتْ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَذْهَبَ عَنَّا الْحَزَنَ إِنَّ رَبَّنا لَغَفُورٌ شَکُورٌ الَّذِی أَحَلَّنا دارَ الْمُقامَهِ مِنْ فَضْلِهِ لا یَمَسُّنا فِیها نَصَبٌ وَ لا یَمَسُّنا فِیها لُغُوبٌ قَالَ فَیُوحِی اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَیْهَا یَا فَاطِمَهُ سَلِینِی أُعْطِکِ وَ تَمَنِّی عَلَیَّ أُرْضِکِ فَتَقُولُ إِلَهِی أَنْتَ الْمُنَی وَ فَوْقَ الْمُنَی أَسْأَلُکَ أَنْ لَا تُعَذِّبَ مُحِبِّی وَ مُحِبَّ عِتْرَتِی بِالنَّارِ فَیُوحِی اللَّهُ إِلَیْهَا یَا فَاطِمَهُ وَ عِزَّتِی وَ جَلَالِی وَ ارْتِفَاعِ مَکَانِی لَقَدْ آلَیْتُ عَلَی نَفْسِی مِنْ قَبْلِ أَنْ أَخْلُقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ بِأَلْفَیْ عَامٍ أَنْ لَا أُعَذِّبَ مُحِبِّیکَ وَ مُحِبِّی عِتْرَتِکَ بِالنَّارِ .(تأویل الآیات الظاهره فی فضائل العتره الطاهره، ص: 473)
3- عَنِ النَّبِیِّ صلی الله علیه وآله قَالَ: إِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَهِ وَ وَقَفَ الْخَلَائِقُ بَیْنَ یَدَیِ اللَّهِ تَعَالَی نَادَی مُنَادٍ مِنْ وَرَاءِ الْحِجَابِ أَیُّهَا النَّاسُ غُضُّوا أَبْصَارَکُمْ وَ نَکِّسُوا مِنْ رُءُوسِکُمْ فَإِنَّ فَاطِمَهَ بِنْتَ مُحَمَّدٍ تَجُوزُ عَلَی الصِّرَاطِ وَ فِی حَدِیثِ أَبِی أَیُّوبَ فَیَمُرُّ مَعَهَا سَبْعُونَ جَارِیَهً مِنَ الْحُورِ الْعِینِ کَالْبَرْقِ اللَّامِعِ. (مناقب ابن شهرآشوب، ج3/326)
4- احزاب/57.