ارتباط با آل محمد علیهم السلام صفحه 111

آزار به اهل بیت رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلّم)

تردیدی نیست که آزار به اهل البیت (علیهم السلام) بلکه آزار به ذریّه پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلّم) سبب گمراهی و هلاکت و دوری از خدا و رسول او (صلی الله علیه و آله و سلّم) خواهد بود، چنان که محبّت و احترام و صله ی به آنان بلکه نگاه از روی محبّت و اعتقاد به آنان، از اسباب نجات می باشد، و ذریّه تنها ائمه ی اهل البیت(علیهم السلام) نیستند بلکه جمیع ذریّه ی پیامبرخدا(صلی الله علیه و آله و سلّم) باید مورد احترام و اعزاز و تکریم باشند، و رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلّم) ضمانت نموده که هر کس در دنیا به ذریّه او اکرام و احسانی بکند در قیامت آن حضرت او را از آن سختی ها نجات بدهد و شفیع او باشد، و در این موضوع روایات فراوانی نقل شده و ما به گوشه ای ازآن ها اشاره می کنیم و از خداوند توفیق عمل به این روایات را خواستاریم.

مرحوم صدوق در کتاب امالی با سند خود از حسین بن خالد نقل می کند که گوید: حضرت رضا(علیه-السلام) فرمود: «نگاه به ذریّه ما عبادت است» به آن حضرت گفته شد: ای فرزند رسول خدا آیا نگاه به امامان از شما خانواده عبادت است؟ و یا نگاه به جمیع ذریّه ی پیامبرخدا(صلی الله علیه و آله و سلّم) عبادت است؟ حضرت رضا(علیه السلام) فرمود: بلکه نگاه به همه ذریّه پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلّم) عبادت است. (1)

و در همان کتاب از امام صادق از پدرانش از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلّم) نقل شده که فرمود: هنگامی که من به «مقام محمود» می رسم از اصحاب کبائر امّت خود شفاعت خواهم نمود، و خداوند شفاعت من را می پذیرد، و به خدا سوگند در آن روز من از کسی که به ذریّه من آزار نموده باشد، شفاعت نخواهم نمود. (2)

و فرمود: هر کس به تار موئی از من آزار کند، به من آزار نموده و هر کس به من آزار کند، به خدای عزّوجلّ آزار نموده است، و کسی که به خدا آزار نماید، خداوند به اندازه ظرفیت آسمان و زمین او را لعنت می کند. و فرمود: هر کس بخواهد به من توسل پیدا کند، و من در قیامت برای او شفاعت کنم، باید به اهل بیت من صله و احسان نماید، و آنان را مسرور کند.