ارتباط با آل محمد علیهم السلام صفحه 66

و آله و سلّم) فرمود:

از او سؤال کنید تا برای شما بگوید: در این روز چه کرده است؟ پس اصحاب به طرف او رفتند و به او گفتند: بشارت رسول خدا برای تو مبارک باد، مگر تو امروز چه کرده ای که این ثواب های فراوان برای تو نوشته شده است؟ آن مرد گفت: من امروز کاری نکرده ام، جز این که برای کاری از خانه خارج شدم و چون ترسیدم که به حاجت خود نرسم با خود گفتم:

به جای آن می روم وبه چهره علیّ بن ابی طالب(علیه السلام) نگاه می کنم، چرا که از رسول خد ا(صلی الله علیه و آله و سلّم) شنیده بودم که می فرمود: نگاه به چهره علی بن ابی طالب(علیه السلام) عبادت است. پس رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلّم) فرمود:

آری به خدا سوگند عبادت است و چه عبادت بزرگی است. سپس به او فرمود: ای بنده خدا تو از خانه خود خارج شدی تا برای قوت عیال خود دیناری را به دست بیاوری، و چون به آن نرسیدی به جای آن رفتی و به چهره علیّ بن ابی طالب (علیه السلام) نگاه کردی چرا که او را دوست می داشتی و معتقد به فضل او بودی، و این برای تو ارزشمندتر از این است که همه دنیا طلا باشد، و تو آن ها را در راه خدا صرف نمایی، و پاداش هر نفسی که در این را کشیده ای این است که هزار نفر را -که مستحق عذاب باشند- شفاعت کنی و آنان را از عذاب دوزخ نجات بدهی. (1)

نگاه به ذریّه رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلّم)

حضرت رضا (علیه السلام) فرمود: «نگاه به ذریّه ما عبادت است» گفته شد: آیا نگاه به ائمه از شما خانواده عبادت است و یا نگاه به همه ذریّه پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلّم) عبادت است؟ فرمود: نگاه به جمیع ذریّه پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلّم) عبادت است، به شرط آن که از مسیر و منهاج آن حضرت جدا نشده باشند، و خود را آلوده به گناهان نکرده باشند. (2)

رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلّم) فرمود: کسی که بخواهد به من توسّل پیدا کند، و حقی به من پیدا کند تا در قیامت از او شفاعت کنم، باید به اهل بیت من صله و احسان نماید، و آنان را شاد نماید.

و فرمود: کسی که در دنیا قیراطی به اهل بیت من صله و احسان نماید، در قیامت به اندازه قنطار به او احسان خواهم کرد. (3)

1- إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلی الله علیه وآله جَاءَهُ رَجُلٌ فَقَالَ یَا رَسُولَ اللَّهِ أَ مَا رَأَیْتَ فُلَاناً رَکِبَ الْبَحْرَ بِبِضَاعَهٍ یَسِیرَهٍ إِلَی الصِّینِ فَأَسْرَعَ الْکَرَّهَ وَ أَعْظَمَ الفینه [الْغَنِیمَهَ] حَتَّی حَسَدَهُ أَهْلُ وُدِّهِ وَ أَوْسَعُ قَرَابَاتِهِ وَ جِیرَانِهِ؟ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ إِنَّ مَالَ الدُّنْیَا کُلَّمَا ازْدَادَ کَثْرَهً وَ عَظَمَهً ازْدَادَ صَاحِبَهُ بَلَاءً فَلَا تَغْبِطُوا أَصْحَابَ الْأَمْوَالِ إِلَّا بِمَنْ جَاءَ بِمَالِهِ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَ لَکِنْ أَ لَا أُخْبِرُکُمْ بِمَنْ هُوَ أَقَلُّ مِنْ صَاحِبِکُمْ بِضَاعَهً وَ أَسْرَعُ مِنْهُ کَرَّهً قَالُوا بَلَی یَا رَسُولَ اللَّهِ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص انْظُرُوا إِلَی هَذَا الْمُقْبِلِ فَنَظَرْنَا فَإِذَا رَجُلٌ مِنَ الْأَنْصَارِ رَثُّ الْهَیْئَهِ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه وآله : إِنَّ هَذَا الرَّجُلَ لَقَدْ صَعِدَ لَهُ فِی هَذَا الْیَوْمِ إِلَی الْعُلُوِّ مِنَ الْخَیْرَاتِ وَ الطَّاعَهِ مَا لَوْ قُسِمَ عَلَی جَمِیعِ أَهْلِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ لَکَانَ نَصِیبُ أَقَلِّهِمْ غُفْرَانَ ذُنُوبِهِ وَ وُجُوبَ الْجَنَّهِ لَهُ قَالُوا بِمَا ذَا یَا رَسُولَ اللَّهِ فَقَالَ سَلُوهُ یُخْبِرْکُمْ بِمَا صَنَعَ فِی هَذَا الْیَوْمِ فَأَقْبَلَ إِلَیْهِ أَصْحَابُ رَسُولِ اللَّهِ وَ قَالُوا لَهُ هَنِیئاً لَکَ مَا بَشَّرَکَ بِهِ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه وآله فَبِمَا ذَا صَنَعْتَ فِی یَوْمِکَ هَذَا حَتَّی کُتِبَ لَکَ مَا کُتِبَ فَقَالَ الرَّجُلُ مَا أَعْلَمُ أَنِّی صَنَعْتُ شَیْئاً غَیْرَ أَنِّی خَرَجْتُ مِنْ بَیْتِی وَ أَرَدْتُ حَاجَهً کُنْتُ أَبْطَأْتُ عَنْهَا فَخَشِیتُ أَنْ تَکُونَ فَاتَتْنِی فَقُلْتُ فِی نَفْسِی لَأَعْتَاضُ مِنْهَا بِالنَّظَرِ إِلَی وَجْهِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ علیه السلام فَقَدْ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صلی الله علیه وآله یَقُولُ النَّظَرُ إِلَی وَجْهِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ عِبَادَهٌ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه وآله إِی وَ اللَّهِ عِبَادَهٌ وَ أَیُ عِبَادَهٍ إِنَّکَ یَا عَبْدَ اللَّهِ ذَهَبْتَ تَبْتَغِی أَنْ تَکْسِبَ دِینَاراً لِقُوتِ عِیَالِکَ فَفَاتَکَ ذَلِکَ فَاعْتَضْتَ مِنْهُ بِالنَّظَرِ إِلَی وَجْهِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ علیه السلام وَ أَنْتَ مُحِبٌّ لَهُ وَ لِفَضْلِهِ مُعْتَقِدٌ وَ ذَلِکَ خَیْرٌ لَکَ مِنْ أَنْ لَوْ کَانَتِ الدُّنْیَا کُلُّهَا ذَهَبَهً حَمْرَاءَ فَأَنْفَقْتَهَا فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَ لَتَشْفَعَنَّ بِعَدَدِ کُلِّ نَفْسٍ تَنَفَّسْتَهُ فِی مَسِیرِکَ إِلَیْهِ فِی أَلْفِ رَقَبَهٍ یُعْتِقُهُمُ اللَّهُ مِنَ النَّارِ بِشَفَاعَتِک .(بشاره المصطفی لشیعه المرتضی (ط - القدیمه) ؛ النص ؛ ص57)
2- عَنْ أَبِی الْحَسَنِ عَلِیِّ بْنِ مُوسَی الرِّضَا علیه السلام قَالَ النَّظَرُ إِلَی ذُرِّیَّتِنَا عِبَادَهٌ فَقِیلَ لَهُ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ النَّظَرُ إِلَی الْأَئِمَّهِ مِنْکُمْ عِبَادَهٌ أَوِ النَّظَرُ إِلَی جَمِیعِ ذُرِّیَّهِ النَّبِیِّ صلی الله علیه وآله قَالَ بَلِ النَّظَرُ إِلَی جَمِیعِ ذُرِّیَّهِ النَّبِیِّ ص عِبَادَهٌ مَا لَمْ یُفَارِقُوا مِنْهَاجَهُ وَ لَمْ یَتَلَوَّثُوا بِالْمَعَاصِی. ( عیون أخبار الرضا علیه السلام ؛ ج 2 ؛ ص51)
3- قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه وآله مَنْ أَرَادَ التَّوَسُّلَ إِلَیَّ وَ أَنْ یَکُونَ لَهُ عِنْدِی یَدٌ أَشْفَعُ لَهُ بِهَا یَوْمَ الْقِیَامَهِ فَلْیَصِلْ أَهْلَ بَیْتِی وَ یُدْخِلُ السُّرُورَ عَلَیْهِمْ. وَ قَالَ صلی الله علیه وآله مَنْ وَصَلَ أَحَداً مِنْ أَهْلِ بَیْتِی فِی دَارِ هَذَا الدُّنْیَا بِقِیرَاطٍ کَافَیْتُهُ یَوْمَ الْقِیَامَهِ بِقِنْطَارٍ. (روضه الواعظین، ص273. )