ارتباط با آل محمد علیهم السلام صفحه 76

امام صادق(علیه السلام) به داوود بن سرحان فرمود: ای داوود سلام مرا به دوستان مان برسان و بگو: من در حق شما دعا می کنم و می گویم: خدا رحمت کند آن بنده ای را که در کنار برادر دینی خود قرار بگیرد و درباره ولایت ما با همدیگر سخن بگویند ، چرا که سوّمی آنان ملکی خواهد بود که در حق آنان دعا می کند، و هرگاه دو نفر با همدیگر درباره ما سخن بگویند، خداوند به خاطر آنان بر ملائکه مباهات می کند، پس هرگاه شما در کنار همدیگر قرارگرفتید مشغول به ذکر خدا باشید، چرا که اجتماع و مذاکره شما سبب احیای امر ما می باشد، و بهترین مردم بعد از ما کسی است که سخن از ما بگوید و مردم را به یاد ما بیاورد[ و آنان را دعوت به ولایت ما نماید] (1)

احسان به ذریّه و شیعیان آل محمّد (علیهم السلام)

امام باقر(علیه السلام) می فرماید: هنگامی که قیامت برپا می شود و خداوند اوّلین و آخرین را جمع می کند، و منادی خداوند با صدای بلند می گوید: کسی که به رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلّم) حقی دارد قیام کند، پس گروهی از مردم به پا می ایستند، و به آنان گفته می شود: شما چه حقی بر رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلّم) دارید؟ و آنان می گویند: ما بعد از او به اهل بیت او احسان می-کردیم.

پس به آنان خطاب می شود: بین مردم گردش کنید، و هر کس را دیدید که بر شما حقی دارد او را با خود به بهشت ببرید. (2)

امام صادق(علیه السلام) نیز فرمود: کسی که به ما صله و احسان کند، به رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلّم) احسان وصله کرده است، و کسی که به رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلّم) احسان و صله کرده باشد، به خداوند صله نموده است. (3)

و فرمود: کسی که به شیعیان ما احسان کند به امیرالمؤمنین(علیه السلام) احسان نموده است، و کسی که به آن حضرت احسان کند به رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلّم) احسان نموده و کسی که به رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلّم) احسان کند به خداوند احسان کرده و کسی که به خدا احسان کند، به خدا سوگند او در رفیع اعلی با ما خواهد بود... . (4)

1- عَنْ جَمِیلِ بْنِ دَرَّاجٍ عَنْ مُعَتِّبٍ مَوْلَی أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: سَمِعْتُهُ یَقُولُ لِدَاوُدَ بْنِ سِرْحَانَ یَا دَاوُدُ أَبْلِغْ مَوَالِیَّ عَنِّی السَّلَامَ وَ أَنِّی أَقُولُ رَحِمَ اللَّهُ عَبْداً اجْتَمَعَ مَعَ آخَرَ فَتَذَاکَرَ أَمْرَنَا فَإِنَّ ثَالِثَهُمَا مَلَکٌ یَسْتَغْفِرُ لَهُمَا وَ مَا اجْتَمَعَ اثْنَانِ عَلَی ذِکْرِنَا إِلَّا بَاهَی اللَّهُ تَعَالَی بِهِمَا الْمَلَائِکَهَ فَإِذَا اجْتَمَعْتُمْ فَاشْتَغِلُوا بِالذِّکْرِ فَإِنَّ فِی اجْتِمَاعِکُمْ وَ مُذَاکَرَتِکُمْ إِحْیَاءَنَا وَ خَیْرُ النَّاسِ مِنْ بَعْدِنَا مَنْ ذَاکَرَ بِأَمْرِنَا وَ دَعَا إِلَی ذِکْرِنَا( بحارالانوار، ج1/200ح8. )
2- عَنْ أَبِی حَمْزَهَ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ علیه السلام قَالَ: إِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَهِ جَمَعَ اللَّهُ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ فَیُنَادِی مُنَادٍ مَنْ کَانَتْ لَهُ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ یَدٌ فَلْیَقُمْ فَیَقُومُ عُنُقٌ مِنَ النَّاسِ فَیَقُولُ مَا کَانَتْ أَیْدِیکُمْ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه وآله فَیَقُولُونَ کُنَّا نَصِلُ أَهْلَ بَیْتِهِ مِنْ بَعْدِهِ فَیُقَالُ لَهُمُ اذْهَبُوا فَطُوفُوا فِی النَّاسِ فَمَنْ کَانَتْ لَهُ عِنْدَکُمْ یَدٌ فَخُذُوا بِیَدِهِ فَأَدْخِلُوهُ فِی الْجَنَّهِ وَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام مَنْ وَصَلَنَا وَصَلَ رَسُولَ اللَّهِ صلی الله علیه وآله وَ مَنْ وَصَلَ رَسُولَ اللَّهِ صلی الله علیه وآله فَقَدْ وَصَلَ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی( المحاسن ؛ ج 1 ؛ ص62 )
3- قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام مَنْ وَصَلَنَا وَصَلَ رَسُولَ اللَّهِ صلی الله علیه وآله وَ مَنْ وَصَلَ رَسُولَ اللَّهِ صلی الله علیه وآله فَقَدْ وَصَلَ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی-همان.
4- مَنْ أَحْسَنَ إِلَی شِیعَتِنَا فَقَدْ أَحْسَنَ إِلَی أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ مَنْ أَحْسَنَ إِلَی أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ فَقَدْ أَحْسَنَ إِلَی رَسُولِ اللَّهِ وَ مَنْ أَحْسَنَ إِلَی رَسُولِ اللَّهِ فَقَدْ أَحْسَنَ إِلَی اللَّهِ وَ مَنْ أَحْسَنَ إِلَی اللَّهِ کَانَ وَ اللَّهِ مَعَنَا فِی الرَّفِیعِ الْأَعْلَی قَالَ فَأَتَیْتُهُ وَ ذَکَرْتُهُ فَقَالَ بِاللَّهِ سَمِعْتَ هَذَا الْحَدِیثَ مِنَ الصَّادِقِ علیه السلام فَقُلْتُ نَعَمْ فَقَالَ اجْلِسْ ثُمَّ قَالَ یَا غُلَامُ مَا عَلَی مُحَمَّدِ بْنِ سَعِیدٍ مِنَ الْخَرَاجِ قَالَ سِتُّونَ أَلْفَ دِرْهَمٍ قَالَ امْحُ اسْمَهُ مِنَ الدِّیوَانِ وَ أَعْطَانِی بَدْرَهً وَ جَارِیَهً وَ بَغْلَهً بِسَرْجِهَا وَ لِجَامِهَا قَالَ فَأَتَیْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ فَلَمَّا نَظَرَ إِلَیَّ تَبَسَّمَ فَقَالَ یَا أَبَا مُحَمَّدٍ تُحَدِّثُنِی أَوْ أُحَدِّثُکَ فَقُلْتُ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ مِنْکَ أَحْسَنُ فَحَدَّثَنِی وَ اللَّهِ الْحَدِیثَ کَأَنَّهُ حَاضِرٌ مَعِی.( بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج 47، ص: 180)