احکام کیف و کفش و چرم صفحه 63

در هر کارگاه کفاشی در تهران دهۀ 1340ش. معمولاً حدود ده نفر کار می کردند. (1)

ابزارهای کار تولید سنّتی کفش از دیرباز تغییر چندانی نکرده اند؛ مانند نخ، سوزن، درفش، گاز (برای کشیدن رویۀ کفش به قالب)، گاز میخ کش، انواع میخ، چکش، گزن (برای بریدن و صاف کردن لبۀ دور کفش)، مشته (برای کوبیدن چرم)، دمی، موم و جز آن ها (2)

و کفاشان برای تأمین مواد اولیه و ابزار مورد نیاز خود، به اصناف دیگر وابسته بودند. برای تهیۀ چرم، به دباغان و برای ابزار، به فروشندگان ادوات فولادی(3)

مراجعه می کردند و برای ساخت پاشنۀ کفش، سراجان و نیز دوره گردانی از خانه ها و کوچه ها و پادگان ها، کفش های کهنه و خرده های چرم را جمع می کردند و مواد قابل استفاده را به کفاشان می فروختند(4) از این رو، صنایع باز یافتی از قدیم در ایران وجود داشته است.

صنف کفاشان

صنف کفاشان نیز، مانند اصناف دیگر، زیر نظر

1- دانشنامه جهان اسلام، ج 1، صفحه 6443.
2- زندگی، کسب و کار، ج2، ص580-581.
3- همان، ج4، ص59.
4- همان، ج3، ص337 -338