احکام ناشران صفحه 145

1- صحیفه امام، ج21، صص 435 و 436.

2- روزنامه کیهان، شماره 20712 به تاریخ 27/11/92، صفحه 7 (ادب و هنر)

3- دیدار دست اندرکاران امور هفته کتاب، 30 مهر 1375.

کتاب، اگر فرض کردیم که نویسنده برای خود حقی قائل است- اگر فرض کنیم چنین حقی واقعا مبنای انسانی دارد، چون من شک دارم که آیا آن حق، مبنای انسانی دارد یا ندارد- در مقابل آن، حق دیگری به وجود می آید و آن، حق خواننده است. امر، بر این دایر است که ما حق نویسنده را حفظ کنیم یا حق خواننده را؟ فرض کنید یک نفر، رمانی را با بیانی جذاب می نویسد که این رمان، حقایق تاریخی را تحریف می کند و ممکن است هزاران خواننده را هم به طرف خود جلب کند. می گوید به من اجازه بدهید این رمان را به داخل جامعه بفرستم تا مردم آن را بخوانند. شما می بینید که اگر مردم خواندند، ذهنشان نسبت به یک حقیقت تاریخی، دچار گمراهی خواهد شد. آیا حق خواننده ایجاب می کند که شما جلو نشر این رمان را بگیرید یا نه؟

من... این طور فکر می کنم که مساله، فقط در حق نویسنده و گوینده، منحصر نمی شود؛ بلکه حق بالاتری وجود دارد که آن، حق خواننده است. چرا می گوییم بالاتر؟ چون تعداد افراد بیشتر است. یک نفر نویسنده حق دارد؛ در حالی که هزاران خواننده، هزاران حق دارند. حق اینها باید رعایت شود». (1)