احکام صندوق های قرض الحسنه صفحه 120

«وَ إِنْ کانَ ذُو عُسْرَهٍ فَنَظِرَهٌ إِلی مَیْسَرَهٍ وَ أَنْ تَصَدَّقُوا خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ»؛(1) چنانچه [بدهکار] قدرت پرداخت نداشته باشد، او را تا هنگام توانایی، مهلت دهید! و اگر به او ببخشید بهتر است؛ اگر[منافع این کار را] بدانید!

در روایات معصومین(علیهم السّلام) نیز پاداش بسیار زیادی برای مهلت دادن از سوی طلبکار بیان شده است.(2)

به مورد ذیل توجه کنید:

امام صادق(علیه السّلام) سه مرتبه فرمودند : مَن أَرَادَ أَنْ یُظِلَّهُ اللَّهُ یَوْمَ لَا ظِلَّ إِلَّا ظِلُّهُ قَالَهَا ثَلَاثاً فَهَابَهُ النَّاسُ أَنْ یَسْأَلُوهُ فَقَالَ فَلْیُنْظِرْ مُعْسِراً أَوْ لِیَدَعْ لَهُ مِنْ حَقِّهِ؟ کیست که بخواهد در روزی [=قیامت] که سایهای نیست، در سایه خدا قرار گیرد؟

مردم از عظمت مطلب یا شدت تعجب نتوانستند پاسخ دهند. آن گاه خود حضرت پاسخ دادند: به ناتوان مهلت دهد یا از حق خود بگذرد. (3)

1- بقره: 280.
2- در کتاب شریف «کافی» باب مستقلی تحت عنوان «بابُ إِنْظَارِ الْمُعْسِرِ» (باب مهلت دادن به ناتوان) منعقد شده است.
3- کافی، ج 4، ص 35؛ من لایحضره الفقیه، ج 2، ص 59 و وسائل الشیعه، ج 16، ص 31.