احکام صندوق های قرض الحسنه صفحه 124

مُعَاوِیَهَ بْنِ وَهْبٍ(1) می گوید:

به امام صادق(علیه السّلام) عرض کردم: برای ما نقل شده که مردی از یاران پیامبر(صلّی الله علیه و آله وسلّم ) از دنیا رفت، در حالی که دو دینار مدیون بود؛ به همین سبب حضرت بر او نماز میت نخواندند، بلکه به یارانشان دستور دادند بر او نماز بخوانند؛ وقتی که یکی از یاران آن حضرت، ادای دین او را برعهده گرفت، حضرتش بر جنازه وی نماز خواندند. [آیا این نقل صحیح است؟].

امام صادق(علیه السّلام) فرمودند : این داستان صحیح است. آنگاه ادامه دادند : إِنَّمَا فَعَلَ ذَلِکَ لِیَتَّعِظُوا وَ لِیَرُدَّ بَعْضُهُمْ عَلَی بَعْضٍ وَ لِئَلَّا یَسْتَخِفُّوا بِالدَّیْنِ. پیامبر(صلّی الله علیه و آله وسلّم ) این کار را انجام دادند تا دیگران پند گرفته، بدهی را برگردانند و قرض را سبُک نشمارند [چگونه ممکن است قرض گرفتن، امر بدی باشد، در حالی که خود] پیامبر(صلّی الله علیه و آله وسلّم ) از دنیا رفتند و مدیون بودند؛ امیرالمؤمنین(علیه السّلام) به شهادت رسیدند، در حالی مدیون بودند؛ امام حسن مجتبی(علیه السّلام) از دنیا رفتند، در حالی که مدیون بودند؛ امام حسین(علیه السّلام) به شهادت رسیدند در حالی