احکام صندوق های قرض الحسنه صفحه 34

مالک بر می گردد. در حقیقت، قرض الحسنه حد وسطی بین صدقه و ربا است؛ به این بیان که در صدقه، مال به حسب ظاهر از دست صدقه دهنده می رود (1)و در ربا به عکس است؛ یعنی قرض دهنده علاوه بر مالی که قرض داده اضافه دریافت کند؛ اما در قرض الحسنه، سرمایه به مالک بر می گردد، بدون اینکه چیزی اضافه در یافت نماید.

قرآن مجید، به این مطلب اشاره کرده است :

«فَإِنْ لَمْ تَفْعَلُوا فَأْذَنُوا بِحَرْبٍ مِنَ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ إِنْ تُبْتُمْ فَلَکُمْ رُؤُسُ أَمْوالِکُمْ لا تَظْلِمُونَ وَ لا تُظْلَمُونَ»؛(2) اگر دست از ربا بر نمی دارید، خدا و رسولش با شما پیکار خواهند کرد و اگر توبه کنید سرمایه های شما از آنِ شماست؛ نه ستم می کنید، و نه بر شما ستم وارد می شود.

اجتناب از گدا پروری

تن پروری و راحت طلبی خصیصه برخی از صدقه بگیران می شود و آنان را به صورت افراد «عاطل و باطل»