- سخن پژوهشکده 1
- اشاره 15
- تعریف و هدف 15
- جایگاه اداری 15
- تفاوت صندوق قرض الحسنه و بانک 16
- تفاوت صندوق قرض الحسنه و مؤسسه اعتباری 16
- شخصیت حقوقی غیر تجاری 17
- تفاوت صندوق قرض الحسنه و صندوق خیریه 17
- اشاره 19
- تعداد صندوق ها 19
- میزان سپرده ها و تسهیلات 20
- اشاره 24
- حمایت 24
- نظارت 25
- شبکه یکپارچه 27
- وام به خداوند 29
- اشاره 29
- کسب اخلاق الاهی 30
- پاداش اخروی 30
- برآورده ساختن نیاز مؤمن 31
- خوشحال کردن مؤمن 32
- فواید دنیوی قرض الحسنه 33
- باز گشت سرمایه 33
- به کار گرفتن سرمایه 33
- اجتناب از گدا پروری 34
- انزوای فرهنگ ربا خواری 35
- تعامل مثبت اجتماعی و اقتصادی 36
- اشاره 38
- تقاضای وام از سوی خداوند 40
- رقابت 42
- استمرار 42
- تشویقات 43
- قرض خوب 43
- اشاره 53
- امام خمینی 53
- مقام معظم رهبری 59
- آیت الله العظمی صافی گلپایگانی 60
- آیت اله العظمی وحید خراسانی 61
- اشاره 63
- باقیات الصالحات 63
- ایجاد فضای دینی 65
- رعایت احکام شرعی 65
- رعایت نوبت 66
- تزاحم نا محرمان 67
- حفظ اموال مردم 68
- برداشت از صندوق 70
- حبس سرمایه 70
- اهدای جوایز 71
- وام های صندوق قرض الحسنه 71
- جریمه تأخیر 76
- معاوضه پول نو و کهنه 77
- سرمایه گذاری با مجوز 79
- سرمایه گذاری بدون مجوز 81
- شفاف سازی نوع قرار داد 82
- وکالت 83
- مضاربه 84
- تفاوت دَین و قرض 85
- اشاره 85
- عدم نیاز به لفظ 86
- تنظیم اسناد 87
- اقباض 88
- عدم نیاز به قصد قربت 89
- عینیّت در هنگام قرض گرفتن 90
- صحت تملک شرعی 91
- رشد نداشتن مال قرضی 92
- کم ارزش شدن 93
- صندوق خانوادگی 94
- استفتا از آیت الله بهجت 95
- اشاره 96
- اشاره 97
- شرایط قرض دهنده 97
- ب) عقل 98
- الف) بلوغ 98
- ج) قصد 99
- د) اختیار 99
- ه-) رشد 100
- قرض ولیّ 101
- و) عدم افلاس 101
- عدم اشتراط اسلام 102
- رهن و ضامن 104
- قرض حرام 104
- قرض دادن در مرض منجر به فوت 106
- مال حلال 107
- استطاعت و طلب 109
- ارث و طلب 111
- بی نیازی و طلب 112
- تهیه مدارک 113
- انتظار و عدم آن 114
- تقاص 114
- دریافت زودتر از موعد 115
- دیرکرد 115
- مستثنیات دین 116
- شکایت به حاکم شرع 116
- محاسبه زکات 117
- محاسبه خمس 118
- مهلت دادن به بدهکار 119
- جواز قرض 123
- اشاره 123
- کراهت در صورت عدم نیاز 125
- تصمیم پرداخت و یاری خداوند 128
- اول ادای دین بعد نماز 129
- قرض یا دزدی 129
- برهم زدن نماز برای ادای دین 130
- اضافه بدون شرط 132
- قرض و حج 132
- ربا دادن 133
- قرض گرفتن کافر 133
- فرار و سفر معصیت 134
- وجوب فوری 135
- فروش ملک اضافه 137
- وجوب درآمد 137
- قرض و خمس 138
- استحقاق زکات 139
- قرض و ارث 140
- مثلیات 142
- مطالبه عین 143
- قیمیّات 143
- پایان بدهکاری 144
- اثبات 145
- عدم دسترسی به طلبکار 146
- نشناختن طلبکار 146
- لزوم وصیت 147
- الگوی رفتاری 149
- اشاره 149
- گزینش 150
- نظارت نامحسوس 151
- اشاره 153
- وظائف صندوق دار 153
- استفاده از پول های جعلی 154
- پول معیوب 154
- حق باجه 155
- کسر و اضافه 156
- اشاره 158
- جواب سلام 158
- تساوی با مشتریان 159
- ساعت ورود و خروج 160
- لزوم جبران خسارت 161
- اشاره 163
- افتتاح حساب 163
- دریافت جوایز 164
- پول تقلبی و معیوب 164
- وعده سود 165
- تعیین در صد 166
- شک در عمل 167
- فوت صاحب حساب 168
- صندوق قرض الحسنه یا شرکت اقتصادی 170
- اشاره 170
- ریسک 171
- قرآن و ربا 175
- اشاره 175
- روایات و ربا 177
- اشاره 179
- اقسام ربا 179
- الف) ربای معاوضی 179
- ب) ربای قرضی 182
- قرض به شرط قرض 183
- رهن و اجاره 184
- ضرر قرض دهنده 185
- اضافه بدون شرط 189
- ربای حلال 190
- فرار از ربا 190
- حکم حواله 192
- تعریف حواله 192
- اشاره 192
- معلوم بودن مقدار و جنس حواله 194
- بدهکار بودن حواله دهنده 194
- اختیار طلبکار در ردّ حواله 195
- فقر شخصی که به او حواله شده 195
- بر هم زدن حواله 195
- قرار حق فسخ حواله 196
- پرداخت حواله دهنده 196
- اشاره 198
- تعریف قرار داد رهن 198
- قرآن و رهن 199
- اشکال و جواب 200
- شرایط راهن و مرتهن 200
- احکام مال رهن 201
- تعریف ضمان 204
- کیفیت ضمان 204
- اشاره 204
- شرایط ضامن و طلبکار 205
- ضمان مشروط 206
- ضمانت شخص 206
- بخشیدن طلب به ضامن 207
- تعیین 207
- شرط بر هم زدن ضمان 208
- فقر ضامن 208
- پشیمانی ضامن 208
- مطالبه بدهکار 209
- افلاس در لُغَت 210
- اشاره 210
- شرایط منع از تصرف 211
- مفلس قبل از حکم 212
- مفلس بعد از حکم 212
- املاک بعد از حکم 213
- اقرار به عین بعد از حکم 214
- موارد استثنا 215
- روش محاسبه 216
- حق فسخ 217
- مفلس روز قیامت 219
- اشاره 221
جهت، تمنای قرض معنی ندارد؛ زیرا این به معنای وام گرفتن شخص از خودش می باشد.
استمرار
آیات مذکور، از فعل مضارع استفاده کرده اند: «یقرض الله» و براساس قواعد زبان عربی فعل مضارع بر «استمرار» دلالت می کند؛ لذا در مصداق مورد بحث، بدان معناست که لازم است «قرض دادن» در زندگی مؤمنین به عنوان نوعی «جریان» ادامه داشته و پیوسته روش و سیره آنان، پرداخت وام به دیگران باشد؛ نه اینکه به یک یا چند بار قرض دادن بسنده کنند و این البته مستلزم آن است که در زمینه قرض الحسنه «فرهنگ سازی» لازم صورت گیرد تا دوام و استمرار این عمل نیکو محقق شود.
رقابت
آیات ذکر شده، به نوعی فضای «رقابتی» را تداعی می کند؛ زیرا می فرماید:
«مَنْ ذَا الَّذی یُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً»؛ چه کسی حاضر است به خداوند قرض دهد؟»
ارتکاز ذهنی در مورد این گونه سخن گفتن آن است