رساله ارشاد المومنین الی احکام الدین صفحه 2

این اصل، پایه و اساس تمام ادیان آسمانی است. اگر در بعضی از دین ها خلاف آن مشاهده می شود، انحرافی است که توسط منحرفان به وجود آمده است.

این اصل دو پایه دارد: اوّل - جهان خدایی دارد که آن را آفریده است و اداره می کند. دوم - خدا یگانه است و شریک و مثل ندارد.

پایه اوّل:

بهترین راه خداشناسی و این که جهان خدایی دارد، نظر کردن به مخلوقات و آثار قدرت اوست که از دیدن آن ها انسان عاقل به وجود خالق و آفریدگار توانای حکیم پی می برد چنان که در قرآن کریم می فرماید:

(إِنَّ فِی خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ اخْتِلافِ اللَّیْلِ وَ النَّهارِ لَآیاتٍ لِأُولِی الْأَلْبابِ ) (آل عمران: 190).

«مسلماً در آفرینش آسمان ها و زمین و آمد و رفت شب و روز نشانه های روشنی برای خردمندان است».

انسان خردمند هرگز احتمال نمی دهد که جهان پهناور هستی، خود به خود پیدا شده است. زمین و دریاهای وسیع، این همه ستارگان و خورشید، این همه حیوانات شگفت انگیز و درختان و گیاهان