بیست و پنج رساله فارسی صفحه 171

به خدا سوگند که اگر همه عرب متفق شوند و یک دیگر را معاونت نمایند بر قتال هر آینه پشت نگردانم از ایشان، و اگر فرصت بیابم گردن همه را برای خود ذلیل گردانم، و به زودی جهد کنم که زمین را پاک کنم از این شخص سرنگون و جسم واژگون، یعنی معاویه ملعون، تا نیک و بد مردم از یک دیگر جدا شوند.

ای دنیا دور شو از من که تو را رها کرده ام، و رسنت را در گردنت افکنده ام، و از چنگال تو جسته ام، و از دامهای تو رهائی یافته ام، و از لغزشهای تو محترز بوده ام، کجایند قرنها که فریب دادی ایشان را به بازیچه های خود، مفتون ساختی ایشان را به زینتهای خود، اینک همه در گرو عمل خودند در قبرها، و در بر گرفته است ایشان را لحدها.

به خدا سوگند که اگر تو شخصی می بودی که دیده می شدی، و قالبی می بودی که به حس در می آمدی، هر آینه بر تو اقامت می کردم حدهای خدا را برای بنده ای چند که مغرور گردی ایشان را به امانی و آمال، و امتهائی که انداختی ایشان را در کوه های حیرت و کفر و ضلالت، و پادشاهانی که تسلیم کردی ایشان را به سوی تلف و هلاک، و وارد ساختی ایشان را در بلیه که نه راه رفتن یافتند و نه بازگشتن.

هیهات که هر که به راه فریب تو آمد لغزید، و هر که در کشتی تو سوار شد غرق شد و هر که از دام تو رها شد توفیق یافت، و کسی که از شر تو سالم ماند پروا ندارد از آن که او را شدتی و تنگی روی دهد، و دنیا نزد او مانند روزی است که نزدیک باشد که بر سر آید.

دور شو ای دنیا از من، به خدا سوگند که نرم نمی شوم برای تو که مرا به مذلت افکنی، و منقاد تو نمی گردم که مهارم را بکشی،