بیست و پنج رساله فارسی صفحه 248

صلی اللّه علیه و آله و از صدیقان أمیر المؤمنین علیه السلام و از شهدا حسن و حسین علیهما السلام و از صالحان سائر ائمه علیهم السلام است (1).

پس مراد از این آیه آن است که راه رسول و أهل بیت او را به من بنما، و مرا تابع ایشان گردان.

و چون در این آیه اشاره به یک رکن عمده ایمان فرمود که ولایت و متابعت دوستان خدا باشد، و بیزاری از دشمنان خدا نیز از ارکان ایمان است، و ایشان دو قسم اند، یکی آن که دانسته از برای دنیا از راه حق بدر رفته است، مانند اولی و دومی و سومی و معاویه و یزید و سایر خلفای بنی امیه و بنی عباس و علمای أهل سنت، و دیگری آن که به نادانی متابعت ایشان کرده است، مثل اکثر عوام سنیان.

پس اول اشاره به قسم اول نمود و فرمود: غَیْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَیْهِمْ، یعنی نه راه آن گروهی که غضب کرده ای بر ایشان که دانسته مخالفت أهل بیت رسالت کرده اند.

پس اشاره به قسم ثانی نمود و فرمود: وَ لَا الضَّالِّینَ، یعنی و نه راه آن جماعتی که به نادانی گمراه شده اند، از اکثر احادیث چنین ظاهر می شود.

و بعضی گفته اند مغضوب علیهم یهودند، و ضالین نصارا. و بعضی گفته اند مغضوب علیهم آنهایند که در اصول دین گمراه شده اند، و ضالین آنهایند که در فروع دین گمراه شده اند.

[ترجمه سوره قدر]

و أما ترجمه سوره إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِی لَیْلَهِ الْقَدْرِ، یعنی به درستی که ما فرستادیم قرآن مجید را در شب قدر که شب نوزدهم یا بیست و