بیست و پنج رساله فارسی صفحه 339

علمای عصر اغنیا را جرأت داده اند بر منع خمس، باعث این شده است که اکثر سادات به فقر و فاقه می گذرانند، و حقوق ایشان و اجداد ایشان بر ذمت اغنیا می ماند.

و بر تقدیری که امام بر ایشان رحم کرده باشد در زمانهای تقیه و خوف و تعدیات که از خلفای جور بر ایشان می شد و حلال کرده باشد، ایشان چگونه بر خود هموار می کند که عیال و خویشان و اقارب امام خود را در فقر و اضطرار بینند و بر ایشان رحم نکنند، و باز در قیامت امید شفاعت از ایشان داشته باشند، و حال آن که فرموده اند که بدترین احوال مردم در روز قیامت وقتی خواهد بود که صاحبان خمس برخیزند و بگویند پروردگارا خمس خود را می خواهیم.

و حضرت صادق علیه السلام فرمود: من یک درهم خمس را از شما می گیرم و حال آن که مال من از همه اهل مدینه بیشتر است، و نمی گیرم مگر از برای آن که شما پاک شوید از گناه و از حقوق ما (1).

و حضرت رسول صلی اللّه علیه و آله فرمود: هر که احسانی به احدی از اهل بیت من بکند من مکافات می دهم او را در قیامت.

و اکثر علما بر آن اند که اگر صاحب مال خود حصه امام علیه السلام را به سادات بدهد بری الذمه نمی شود مگر آن که دستش به عالم محدث عادل نرسد، و به گمان فقیر همه خمس این حکم دارد.

فصل سوم در بیان فضیلت و کیفیت اعتکاف است

و اعتکاف مکثی است در مسجد جامع جهت عبادت، و آن سنت