بیست و پنج رساله فارسی صفحه 499

علیه و آله اصحاب خود را فرمودند که اسب تاختند، و آنچه بر گرو بسته می شد از مال خود می دادند (1).

و در روایت دیگر منقول است که بر صد و پنجاه و چهار مثقال نقره گرو بسته، و چون از جنگ تبوک برمی گشتند با اسامه بن زید شتر به گرو دوانیدند (2).

و جناب مقدس نبوی صلی اللّه علیه و آله از لعب و بازی منزه و مبرا بودند، بلکه از برای تقویت دین اسلام و تحریص مردم بر جهاد فی سبیل اللّه بود تا کافران بر مسلمانان و مخالفان بر شیعیان مستولی نشوند، و جان و مال و عرض مردم از شر اشرار محفوظ باشد.

و جهادی که در زمان غیبت امام علیه السلام می باشد آن است که دفع ضرر کافران و مخالفان از شیعیان بکنند. و اگر جمعی از مخالفان یا کافران بر سر گروهی از شیعیان بیایند بر آن جماعت واجب است که جهاد کنند در دفع آنها، و اگر کشته شوند شهیدند.

و اگر آنها عاجز باشند بر جمیع مؤمنان واجب است که مدد ایشان بکنند، و در دفع آن کافران بکوشند.

و در احادیث معتبره وارد شده است که کسی برای دفع از عرض خود یا مال خود کشته شود شهید است (3).

و در حدیث معتبر از حضرت رسول صلی اللّه علیه و آله منقول است که تمام خیرات در شمشیر و زیر سایه شمشیر است، و شمشیر اهل حق کلید بهشت است، و شمشیر اهل باطل کلید جهنم است (4).

1- بحار الانوار 103/ 190، ح 4 از قرب الاسناد.
2- بحار الانوار 103/ 190، ح 6 از قرب الاسناد.
3- فروع کافی 5/ 52.
4- فروع کافی 5/ 2، ح 1.