جستجوی حقیقت صفحه 145

و بعد از ابوحنیفه، مالک بن انس نیز- در مورد فضیلت خلفا گوید: افضل خلفای راشدین به ترتیب ابوبکر و عمر و عثمان هستند و آنان بر همه صحابه فضیلت دارند، و اما علی(علیه السلام) یکی از صحابه است و هیچ فضیلتی برصحابه ندارد(1).!!!

مؤلّف گوید: این نظر یکی از ائمه مذاهب اربعه است! آیا چنین کسی لیاقت امامت و پیشوایی دارد؟ در حالی که با بی­شرمی کامل حقایق فراوانی را در مورد امیرالمؤمنین(علیه السلام) انکار می­نماید، و حتّی آن حضرت را در فضیلت، در ردیف ابوبکر و عمر و عثمان نمی­داند؟ و به همین خاطر امیرالمؤمنین(علیه السلام) فرمود: من همواره از اول عمر مظلوم بوده­ام و یا می­فرماید: «الدهر أنزلنی انزلنی حتّی قالوا معاویه و علیّ» یعنی روزگار مرا پائین آورد و پائین آورد تا مرا با معاویه مقایسه کردند!!!

آیا وجوب اطاعت از پیشوای فاسق و نادان نقض غرض و خلاف حکمت الهی نیست؟

ج: پاسخ این سؤال را خداوند به صورت استفهام تقریری - که هر عقلی آن را تأیید می­کند - داده است ومی­فرماید: «أَ فَمَنْ یَهْدی إِلَی الْحَقِّ أَحَقُّ أَنْ یُتَّبَعَ أَمَّنْ لا یَهِدِّی إِلاَّ أَنْ یُهْدی فَما لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمُونَ»(2) «یعنی آیا کسی که مردم را به حق دعوت می کند سزاوارتر به اطاعت است و یا کسی که خود نیازمند به هدایت یافتن است و از پیش خود راهی به حق پیدا نمی­کند مگر او را راهنمایی کنند؟ چه می­شود شما را که به ناحق حکم می­کنید؟!»

مؤلّف گوید: این آیه پاسخ کسانی است که می­گویند: «امّت از ترس فتنه و اختلاف، فرد بی­کفایتی مانند ابوبکر را بر علی(علیه السلام) مقدّم داشتند» گر چه این بهانه­ی دروغیست و آنان که چنین کاری را کردند، به خاطر حبّ ریاست و دشمنی با امیرالمؤمنین(علیه السلام) بود و گرنه هیچ فتنه و اختلافی وجود نداشت و آنان خود با این عمل، اختلاف و فتنه را ایجاد کردند، و امّت را از صراط مستقیم دین خارج نمودند، و چون این عمل خلاف عقل و وجدان بود و کسی پذیرای آن نبود، خداوند را متّهم به خلاف حکمت نمودند، و این عمل را به او نسبت دادند، و عالم آنان ابن ابی الحدید گفت: