جستجوی حقیقت صفحه 186

أمر خلقه و قرن طاعتکم بطاعته لمّا استوهبتم ذنوبی» و یا می­گوییم: «اشفعوا لی عندالله - فإنّ لکم عندالله شأناً من الشأن» و امثال این عبارات.

بنابراین نسبتی که آنان به ما می­دهند، یا از روی دشمنی با ما و خاندان نبوّت(علیهم­السلام) است، و یا به خاطر دوری آنان از معارف اهل­البیت(علیهم­­السلام) می­باشد، و در هر صورت این تهمت­ها را باید روز قیامت پاسخ بدهند.

آیا خواندن و صدا زدن دیگران شرک است؟

ج: اهل سنّت باز در این مسأله به خاطر دوری از تفاسیر اهل­البیت(علیهم­السلام) گرفتار شبهه شده­اند و می­گویند: آیه «وَ أَنَّ الْمَساجِدَ لِلَّهِ فَلا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَداً»(1) «یعنی مساجد از آنِ خداست، پس هیچ کس را با خدا نخوانید.» و آیه «وَ لا تَدْعُ مِنْ دُونِ اللَّهِ ما لا یَنْفَعُکَ وَ لا یَضُرُّکَ»(2) «یعنی جز خدا، چیزی را که نه سودی به تو می رساند و نه زیانی، مخوان (و پرستش مکن)» ظاهر این آیات این است که خواندن و صدا زدن غیر خدا شرک است. در حالی که مردم همواره همدیگر را صدا می­زنند و از همدیگر کمک می­خواهند، و خداوند از قول حضرت نوح(علیه السلام) می­فرماید: «رَبِّ إِنِّی دَعَوْتُ قَوْمی لَیْلاً وَ نَهاراً»(3) «یعنی نوح به خدای خود گفت: پروردگارا من شبانه­روز قوم خود را صدا زدم و آنان رابه دین تو دعوت نمودم» و معلوم است که این دعا و خواندن پرستش نیست، آری در آیه «فَلا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَداً» دعا و خواندن به معنای پرستش است و لکن لغت دعا و خواندن همه جا به معنای پرستش نیست و اساساً لغت دعا و خواندن با لغت عبادت متفاوت است و خواندن در برخی از موارد به معنای پرستش است، نه در همه ی موارد مانند «آلِهَتُهُمُ الَّتی یَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّه»(4) «یعنی معبودهایی را که غیر از خدا می خوانند» که به معنای پرستش است و آیه «رَبِّ إِنِّی دَعَوْتُ قَوْمی لَیْلاً وَ نَهاراً»(5) به معنای خواندن و صدا زدن است و تعجّب است که اهل­سنّت توجّه به این موارد نکرده­اند و به ما نسبت شرک می­دهند؟!

و عجیب­تر این است که می­گویند: «کسانی را که شما صدا می­زنید، خاک شده­اند و از خاک کاری برنمی­آید» در حالی که خداوند درباره شهدا می­فرماید: «آنان زنده هسنتد و در پیشگاه خداوند روزی می­خورند» از سویی ما امامان خود را شهید، بلکه مقام آنان را بالاتر از شهدای دیگر می­دانیم، و البته مخالفین ما باید به پذیرند که درخواست از کسی که خداوند او را زنده می­داند، صحیح است، و می­توان با او سخن گفت، بلکه ما معتقدیم که صدا زدن و سخن گفتن با مطلق اموات نیز صحیح است، چرا که ارواح آنان باقیست و اولیای دین ما به

1- [جن/18]
2- [یونس/106]
3- [نوح/5]
4- [هود/101]
5- [نوح/5]