جامع عباسی ( طبع قدیم ) صفحه 105

روزه بدارد یا یک بنده آزاد کند یا شصت مسکین را طعام دهد هر مسکین را یک مدّ نزد بعض مجتهدین و دو مدّ نزد بعض دیگر و اگر روزه ماه رمضان را به چیزی حرام فاسد سازد مثل خمر یا طعام غصبی خوردن یا زنا کردن یا در حیض جماع کردن در این صورت سه کفّاره بر او لازم است یعنی دو ماه روزه بدارد و یک بنده آزاد کند و شصت مسکین را طعام دهد.

قسم هفتم روزه اعتکافست که به تفصیل عن قریب مذکور می‌شود.

هشتم روزه کفّاراتست که در بحث کفّارات مذکور خواهد شد «1»

فصل دویّم در بیان روزه سنّتی‌

فصل دویّم در بیان روزه سنّتی

و انواع آن بسیار است و ما در این کتاب بیست نوع از آن که مشهورتر است مذکور می‌سازیم:

اوّل روزه روز مولود حضرت رسالت پناه صلّی اللَّه علیه و آله و آن هفدهم ماه ربیع الاوّل است.

دوّم روزه روز مبعث آن حضرت و آن بیست و هفتم رجب است.

سیّم روزه روز عید غدیر و آن هجدهم ذی حجّه است.

چهارم روزه سه روز از هر ماه یعنی پنجشنبه هفته اوّل ماه و پنجشنبه هفته آخر ماه و چهار شنبه اوّل دهه دوّم ماه.

پنجم روزه ایّام بیض و آن نیز سه روز است سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم از هر ماه.

ششم روزه روز عرفه که نهم ماه ذی حجّه است بدو شرط:

اوّل آن که محقّق باشد که نهم ماهست.

دویّم آن که از روزه داشتن ضعف حاصل نشود به حیثیّتی که نتواند به فراغت به دعا اشتغال نماید.

هفتم روزه روز مباهله و آن بیست و چهارم ماه ذی حجّه است و آن روز تصدّق کردن حضرت امیر المؤمنین علی علیه السّلام است انگشتر خود را در اثنای رکوع.

هشتم روزه اوّل ماه ذی حجّه است تا روز نهم.

نهم روزه کلّ ماه رجب.

دهم روزه کلّ ماه شعبان.

یازدهم روزه دحو الأرض است و آن بیست و پنجم ذی قعده است.

دوازدهم روزه نه روز اول ماه محرّمست.

سیزدهم روزه روز عاشورا که روز دهم محرّم است تا وقت عصر و بعد از آن افطار باب نمایند یا به خاک «2» کربلا به نیّت شفا بشرط آن که زیاده بر یک نخود نخورده باشد.

چهاردهم روزه پنجشنبه و جمعه.

پانزدهم روزه یوم ترویه و آن هشتم ماه ذی حجّه است.

شانزدهم روزه شش روز بعد از عید ماه رمضان.

هفدهم روزه پانزدهم ماه جمادی الأولی.

هجدهم روزه داود پیغمبر علیه السّلام و آن همیشه یک روز در میان ماه روزه داشتن است.

نوزدهم روزه یوم الشّک به نیّت سنّت و آن آخر شعبان است هر گاه احتمال اوّل ماه رمضان داشته باشد.

بیستم روزه بیست و نهم ذی قعده است‌

فصل سیّم در بیان روزه حرام‌

فصل سیّم در بیان روزه حرام

و آن نه قسم است:

__________________________________________________
(1) قسم نهم روزه روزی که در شب آن خوابیده است پیش از نماز عشا و بیدار نشده تا نصف آن شب چنانچه در کفّارات خواهد آمد صدر دام ظلّه العالی
(2) مدرکی در افطار به خاک کربلا در روز عاشورا غیر از فرمایش مرحوم شیخ در مصباح متهجد بنظر نرسیده پس در غیر حال ناخوشی که بتواند آن را به نیّت شفا بخورد چنانچه فرموده‌اند البته ترک نمایند صدر دام ظلّه