جامع عباسی ( طبع قدیم ) صفحه 129

شتر یا گاو باشد باید که ماده باشد.

دوم آن که فربهی آن نمایان باشد نه آن که در فربهی و لاغری میانه باشد.

سیم آن که آن را در عرفات حاضر کرده باشد.

چهارم آن که اگر قربانی شتر باشد دست چپ او را ما بین زانو و پاشنه بندد.

پنجم آن که اگر شخصی را در کشتن قربانی نایب خود سازد دست خود را در وقت کشتن بر دست او گذارد.

ششم آن که در وقتی که خواهد قربانی کند این دعا بخواند:

وَجَّهْتُ وَجْهِیَ لِلَّذِی فَطَرَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ حَنِیفاً مسلما وَ ما أَنَا مِنَ الْمُشْرِکِینَ إِنَّ صَلاتِی وَ نُسُکِی وَ مَحْیایَ وَ مَماتِی لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ لا شَرِیکَ لَهُ وَ بِذلِکَ أُمِرْتُ وَ أَنَا من الْمُسْلِمِینَ، اللَّهمّ منک و لک بسم اللَّه و باللَّه و اللَّه أکبر، اللَّهمّ تقبّل منّی.

و مقارن آن به کشتن مشغول شود

فعل سیّم [ازاله موی سر]

فعل سیّم [ازاله موی سر]

از افعال ثلاثه مناسک منی که روز عید قربان بفعل آوردن واجب است که بعد از قربانی کردن از موی خود چیزی ازاله کند خواه به تراشیدن «1» سر و خواه بغیر آن.

و زن را تراشیدن سر جایز نیست.

و در ازاله کردن مو سه امر واجب است و هفت امر سنّت امّا سه امر واجب:

اوّل نیّت کردن به این طریق که از موی بدن چیزی ازاله می‌کنم در حجّ اسلام حجّ تمتّع از برای آن که واجبست تقرّب به خدا.

دوّم مقارن داشتن نیّت است به مو ازاله کردن.

سیّم استدامت حکمی.

و امّا آن هفت امر سنّت:

اوّل آن که در وقت ازاله کردن مو رو بقبله باشد.

دوّم آن که در آن وقت بگوید:

بسم اللَّه الرّحمن الرّحیم، اللَّهمّ أعطنی بکلّ شعرة نورا یوم القیمة.

سیّم آن که در تراشیدن سر شروع به جانب راست کند.

چهارم آن که کلّ سر را بتراشد.

پنجم آن که اگر بر سر مو نداشته باشد پاکی را بر سر بگرداند و بر سر بگذارد.

ششم آن که موی را در منی دفن کند.

هفتم آن که بعد از مو ازاله کردن ناخن بچیند و سبیل بگیرد و بعد از فارغ شدن از افعال ثلثه مناسک منی حلال می‌شود به او جمیع آن چه به او حرام شده بود مگر زن و بوی خوش.

فصل چهارم در بیان باقی افعال حجّ‌

فصل چهارم در بیان باقی افعال حجّ

چون مناسک منی را به جا آورد واجب است که به مکّه مراجعت نماید بجهت به جا آوردن پنج امر و آن طواف حجّ و دو رکعت نماز آن و سعی ما بین صفا و مروه و طواف نسا و دو رکعت نماز آن و چون سه امر اوّل را بفعل آورد بوی خوش برو حلال می‌شود امّا زن وقتی حلال می‌شود که طواف نسا را با دو رکعت نماز آن به جا آورد و واجب است که آن پنج امر را به ترتیبی که مذکور شد بفعل آورد.

و جمیع آن چه در طواف عمره و سعی آن مذکور شد از امور واجبی و سنّتی در این دو طواف و سعی معتبر است و فرق همین در نیّت است.

پس در طواف حجّ نیّت چنین کند که طواف حجّ اسلام حجّ تمتّع می‌کنم از برای آن که واجب است تقرّب به خدا و در طواف نساء نیّت چنین کند که طواف نساء