جامع عباسی ( طبع قدیم ) صفحه 38

در جامه طاهر یا در جامه قلیل النّجاسة دریابد چنانکه در کتاب طهارة مذکور شد.

دوازدهم تأخیر شخصی که به قضای نمازهای گذشته مشغول است نماز حاضره را تا آخر وقت و سیّد مرتضی تأخیر نماز حاضره را در این صورت واجب می‌داند و مذهب او این است که هر کس را نماز قضا در ذمّه باشد واجبست علی الفور به جا آورد و او را جائز نیست که به هیچ امر مباح یا سنّت اشتغال نماید تا وقتی که ذمّه خود را از همه آن نمازها فارغ سازد امّا جمعی کثیر از مجتهدین در این مسأله با سیّد مرتضی موافقت نکرده‌اند

فصل در احکام اذان گفتن‌

فصل در احکام اذان گفتن

چون وقت هر یک از نمازهای پنجگانه داخل شود اذان گفتن سنّت مؤکّد است خصوصا از برای نمازی که قرائت آن را بلند باید خواند و بعضی از مجتهدین اذان را از برای آن واجب می‌دانند و بعضی مخصوص آن نمی‌دانند بلکه اذان را از برای هر یک از نمازهای پنجگانه واجب می‌دانند و بعضی همین از برای نماز صبح و مغرب واجب می‌دانند و بس و اذان از برای غیر نمازهای پنجگانه سنّت نیست بلکه حرام است امّا سنّت است که سه نوبت الصّلاة گفته شود.

و اذان گفتن از برای نماز یومیّه ثواب عظیم است و احادیث در این باب از حضرت رسالت پناه صلّی اللَّه علیه و آله و حضرات ائمّه معصومین علیهم السّلام بسیار است مثل آن که در حدیث آمده که

هر کس در شهری از شهرهای اسلام اذان بگوید بهشت بر او واجب می‌شود

و بدان که لازم نیست که مؤذن بالغ باشد پس اگر طفل ممیّز اذان بگوید کافیست و اذان زن از برای زنان و از برای مردانی که محرم او باشند جایز است بشرط آن که نامحرم آواز او را نشنود امّا اگر زن بسیار پیر باشد و از شنیدن آواز او حظّی نباشد جایز است که مردان نامحرم بشنوند.

آن چه به اذان متعلّق است سی امر است نوزده امر سنّت و نه امر مکروه و دو امر حرام.

امّا نوزده امر سنّت:

اوّل آن که اذان را در اوّل وقت گوید.

دوّم مؤذّن در وقت اذان گفتن رو بقبله باشد.

سیّم آن که اذان را بلند بگوید.

چهارم آن که ایستاده بگوید.

پنجم آن که در وقت اذان وضو داشته باشد.

ششم آن که بر جای بلند بایستد.

هفتم آن که دو انگشت خود را در دو گوش کند.

هشتم آن که اذان را به تأنّی بگوید نه بشتاب.

نهم آن که در آخر هر فصل سکوت قلیل نماید.

دهم آن که اختیار مؤذّنی کند که عدالت داشته باشد.

یازدهم آن که مؤذّن وقت شناس باشد.

دوازدهم آن که خوش آواز باشد.

سیزدهم آن که حرف نزند در وقت اذان شنیدن.

چهاردهم دانستن مؤذّن مسائل اذان را به طریقی که فقها و علما قرار داده‌اند.

پانزدهم صلوات فرستادن