جامع عباسی ( طبع قدیم ) صفحه 79

بطریق فعل کثیر که در عرف او را مصلّی نگویند.

دهم یک رکعت یا زیاده فراموش کردن و بخاطر نرسد مگر وقتی که در ما بین امری ازو صادر شده باشد که نماز بآن باطل شود عمدا و سهوا مثل حدث یا پشت بقبله کردن امّا اگر در ما بین امری صادر شده باشد که اگر عمدا صادر شود نماز باطل می‌شود و اگر سهوا صادر شود نماز باطل نمی‌شود مثل تکلّم بدو حرف در این صورت نماز باطل نمی‌شود و به اتمام باید رساند.

یازدهم در نماز چهار رکعتی یک رکعت سهوا زیاده کردن بشرط آن که بعد از رکعت چهارم بمقدار تشهّد ننشسته باشد که اگر بقدر تشهّد نشسته «1» باشد نماز او صحیح است هر چند تشهد نخوانده باشد.

دوازدهم کلّ نماز را پیش از وقت به جا آوردن خواه عمدا و خواه سهوا امّا اگر به گمان آن که وقت داخل شده نماز بگذارد و در اثنای نماز وقت داخل شود در این صورت نماز او صحیح است.

سیزدهم دانسته در مکان غصبی یا در فرش غصبی یا در جامه غصبی نماز گذاردن.

چهاردهم در جامه یا بدن نجس که پیش از نماز می‌دانست که نجس است و بعد از آن فراموش کرد نماز گذاردن.

پانزدهم بی تقیّه عمدا بطریق سنّیان دست در نماز بستن.

شانزدهم در اثنای نماز عمدا چیزی خوردن هر چند اندک باشد.

هفدهم عمدا بدو حرف «2» تکلّم نمودن.

هجدهم عمدا به قهقهه خندیدن.

نوزدهم از برای امور دنیا عمدا کریه کردن.

بیستم عمدا ترک واجبی از واجبات نماز کردن اگر چه رکن نباشد امّا اگر بجهت جهل به مسأله عمدا ترک کند جهر را در جائی که جهر واجب است یا اخفات را در جائی که اخفات واجبست آن نماز صحیح است.

بیست و یکم عمدا زیاد کردن واجبی از واجبات نماز را اگر چه رکن نباشد.

بیست و دویم عمدا انحراف قلیل از قبله کردن که بحدّ یمین یا یسار نرسد.

بیست و سیّم عمدا کشف عورت خود کردن.

مقصد دویّم در بیان احکام خللی که بوقوع آن نماز باطل نمی‌شود

اشاره

مقصد دویّم در بیان احکام خللی که بوقوع آن نماز باطل نمی‌شود

و آن دو نوع است نوع اوّل در بیان خللی که به واسطه آن سجده سهو واجب نمی‌شود نوع دویّم در بیان خللی که به واسطه آن سجده سهو واجبست و احکام این دو نوع در دو فصل تفصیل می‌یابد.

فصل اوّل در بیان خللی که به واسطه آن سجده سهو واجب نمی‌شود

فصل اوّل در بیان خللی که به واسطه آن سجده سهو واجب نمی‌شود

و آن فراموش کردن فعلی از افعال واجبی نماز است که قبل از فوت محلّ آن به یاد آید پس اگر خواندن فاتحه را فراموش کند و بعد از خواندن سوره و قبل از رکوع به یادش آید فاتحه را بخواند و سوره را معاوده نماید و اگر رکوع را فراموش کند و بعد از خم شدن بقصد سجود و قبل از سجود به یادش آید راست ایستد و رکوع را به جا آورد و جایز نیست که اکتفا بآن خم شدن کند

__________________________________________________
(1) آن چه فرموده‌اند مضمون خبر وارد در این مقام است ولی منافی با احتیاط نیست پس اعاده نماز را مطلقا ترک ننمایند صدر دام ظلّه
(2) یا زیاده صدر دام ظلّه