مناسک عمره مفرده با حواشی مراجع تقلید صفحه 21

ص: 34

احرام از مکه با نذر

46 192- آیا احرام با نذر، از داخل شهر مکه و یا مسجدالحرام، برای عمره مفرده جایز است؟ (1)

نذر در ایران برای احرام از جده‌

47 194- اگر کسی از ایران نذر کند که در جدّه محرم شده، سپس برای انجام عمره مفرده به مکّه برود، آیا این نذرصحیح است؟ و احرام اوصحیح می‌باشد؟ «(2)48 2/ 196- کسانی که به قصد عمره مفرده وارد جدّه می‌شوند، آیا می‌توانند با نذر از مسجد تنعیم، محرم شوند؟ (3)

3- احرام از محاذات‌

اشاره

49 271- اگر قاصد مکه از راهی برود که به هیچ‌یک از میقات‌ها عبورش نیفتد، باید از محاذات میقات، احرام ببندد. (4)

معلوم نبودن محاذات‌

50 272- اگر مکان محاذات معلوم نباشد، (5)باید از اهل اطلاع و مورد وثوق سؤال شود.(6)

1- همه آیات عظام: نمی تواند.

2- آیات عظام: بهجت،صافی، فاضل، مکارم و نوری: این نذرصحیح است و کفایت می کند؛ آیة الله سیستانی: مگر بداند که مجبور می شود در روز سوار ماشین مسقف شود کهصحت نذر در این فرض، محل اشکال است و همین طور بنابر احتیاط شب های بارانی.

آیة الله تبریزی و آیة الله خامنه ای: نذر و احرام او باطل است.

3- آیة الله بهجت: درصورتی که نذر کرده باشد که درصورت گذر از میقات یا محاذات آن به هر علتی، در مسجد تنعیم محرم شود، نذر منعقد است.

آیة اللهصافی: جایز نیست ولی درصورت گذر به هر علت، احرام درادنی الحل کافی است.

آیة الله فاضل: جایز نیست.

4- آیة الله بهجت: باید از محاذات اولین میقات نزدیک به خود محرم شود مناسک،ص 66.

آیة الله خویی: کسی که تقریبا یک ماه بیشتر در مدینه منوره اقامت نموده و عازم حج باشد و بخواهد از غیر راه متعارف مدینه تا مکه برود، همین که شیش میل از مدینه دور شود محاذی و برابر مسجد شجره خواهد بود و همان جا میقاتش خواهد بود و از همان جا احرام می بندد. و در تجاوز نمودن از محاذات مسجد شجره و احرام بستن از محاذات یکی از مواقیت دیگر، بلکه از خصوص مورد مذکور نیز مشکل است.

5- آیة الله بهجت: اگر علم به محاذات ممکن نباشد، ظاهرا کفایت گمان است درصورتی که موجب اطمینان یا حاصل از سؤال اهل آن محل باشد علی الأحوط. مناسک شیخ،ص 11.

6- آیة اللَّه سیستانی: اگر دو خطّ متقاطع را فرض کنیم که زاویه قائمه‌ای را تشکیل می‌دهند و یکی از آن‌ها از مکه می‌گذرد و دیگری از میقات، نقطه تقاطع، محلّ محاذات با میقات است و معیار در این امرصدق عرفی است نه دقت عقلی.