دائره المعارف طهور: احکام فقهی صفحه 1176

ص: 1176

دولت های رسمی در هیچ یک از کشورهای جهان متمدن و نیمه متمدن با هیچ وسیله ای نتوانسته اند از شیوع آمیزش های موقتی جلوگیری نمایند و در همه شهرهای بزرگ مراکزی آشکارا یا پنهانی برای این عمل وجود دارد، در این صورت، مذهبی که می خواهد آمیزش جنسی را محدود به ازدواج نماید و مطلقا از زنا جلوگیری نماید ناگزیر است ازدواج موقتی را با شرایط خاصی که مفاسد زنا را رفع می کند در قانون خود بگنجاند تا پاسخ کافی به اقتضای این غریزه عمومی بدهد.

در کلام حضرت امیرالمؤمنین (ع) است! «اگر خلیفه دوم این نکاح متعه (ازدواج موقت)، را ممنوع نمی کرد تنها کسانی زنا می کردند که از گمراهی مشرف به هلاکت بودند» و از این جا روشن می شود که این امر را خلاف قوانین انسانی شمردن چه اندازه از حقیقت دور است.

البته مراد از قوانین انسانی قوانین باستانی پیش از اسلام مانند قوانین روم قدیم و قانون حمورایی نیست؛ زیرا در این قانون با زن معامله حیوانی و یا معامله اسیر می شد، بلکه مراد قوانین غربی است. ما جهان انسانی را همان جهان غرب و جامعه بشری را جامعه غرب و انسان را همان غربی ها می دانیم و تحت تأثیر هر گونه اوامری بوده (واقع بینی؛ تلقین؛ تقلید؛ تبلیغ؛ خطا) فعلا تنها این فکر در مغز بی قید و شرط حکومت می کند ولی باید دید که این انسانهای پرافتخار در بیرون محیط ازدواج، در معاشرتهای عمومی و مختلط شان به جای این امر خلاف قوانین انسانی! چه گذاشته اند و در کشورهای متمدن مخصوصا آنها که از همه متمدن ترند در میان زنان و مردان و پسران و دوشیزگان و در میان خود مردان و جوانان چه می گذرد؟ و کمبودی که از راه ازدواج دائم لازم می آید از چه راه تأمین می شود و آمار حیرت آوری که در این باره منتشر می شود از چه حکایت می کند؟