دائره المعارف طهور: احکام فقهی صفحه 1213

ص: 1213

ابن شهاب گوید: "خالد بن مهاجر بن سیف مرا خبر داد که: من در نزد مردی نشسته بودم که شخصی پیش وی آمد و حکم «متعه» را پرسید. او دستور به انجام آن داد. ابو عمره انصاری به وی گفت: آهسته تر! او گفت: چیه؟ به خدا سوگند من در دوران امام التقین آن را انجام داده ام".

از سعید بن جبیر روایت کنند که گفت: «شنیدم عبدالله بن زبیر خطبه می خواند و بر ابن عباس درباره فتوایش در حلیت «متعه» اعتراض می کرد و او را سرزنش می نمود.»

ابن عباس گفت: "اگر راست می گوید: از مادرش بپرسید." عبدالله از مادرش پرسید و پاسخ شنید: "ابن عباس درست می گوید آری این چنین بود". ابن عباس گفت: "اگر بخواهم، مردانی از قریش را که از طریق آن (ازدواج موقت)، به دنیا آمده اند، نام می برم".

بدیهی است که این گفت و گو ها باید در زمان حکومت عبدالله بن زبیر در مکه واقع شده باشد، در آن دوران که نماز جمعه و جماعت در بیت الله الحرام برگزار می شد. و گمان قوی آن است که این گفت و شنودها در اوان خطبه نماز جمعه و در حضور بسیاری از مسلمانان بوده است. زیرا، به نظر ما ابن عباس خود را برتر از آن می دانست که در سخنرانی ابن زبیر حضور یابد مگر در نماز جمعه که به حضور در آن ملزم و مجبور بودند. و نیز، کاملا آشکار است که ابن زبیر و هئیت حاکمه او، یعنی هیئت حاکمه خلافت، هیچ گونه مستندی از قول و فعل و تقریر و تأیید رسول خدا (ص) در نهی از «متعه» در دست نداشتند. چه، اگر داشتند، در برابر ابن عباس و برهان محکم او که می گفت: «متعه در زمان رسول خدا (ص) انجام می شده است» به آن استناد می کردند. ولی، برخلاف هیئت حاکمه خلافت که در تحریم «متعه حج و متعه نساء» تابه امروز هم بر منطق زور تکیه کرده و می کنند، معتقدان به حلیت همیشه و هرگاه فرصت یافته اند با استناد به سنت رسول خدا (ص) با آنها مقابله کرده و دلایل خود را بیان داشته اند.