دائره المعارف طهور: احکام فقهی صفحه 1567

ص: 1567

پیام آیه

1- تقوایی که شایسته یک انسان باایمان است آن است که آمیخته به معرفت خدا و سزاوار مقام ربوبی باشد. در چنین تقوایی انسان باایمان در هر زمان و مکانی و در هر شرایطی حریم الهی را پاس می دارد و از آلودن دامان روح خویش به ناپاکی معصیت هوی و هوس با تمام توان و جدیت پرهیز می کند.

2- حفظ گوهر ایمان تا پایان عمر وظیفه ای است که یک انسان باایمان بر عهده دارد و در پرتو این انجام وظیفه می تواند بطور کامل از آثار و برکات ایمانش بهره مند شود.

3- حفظ وحدت جامعه ایمانی و پرهیز از آنچه یکپارچگی مؤمنان و اتحاد آنان را در معرض خطر قرار می دهد از وظایف انسان مؤمن است. هم پاسداری از وحدت وظیفه ایجابی مؤمن است و هم پرهیز از جدایی و تفرقه وظیفه سلبی اوست. یک مؤمن هم باید عوامل وحدت جامعه ایمانی را تقویت کند و پایبندی اش را در عمل و رفتار و گفتار به آنها نشان دهد و هم باید با آفات وحدت که به نوعی عوامل تحقق تفرقه و اختلاف هستند مبارزه کنند تا بتوانند فضای مناسب را برای پرورش شکوفه های درخت ایمان فراهم کند. همانگونه که یک کشاورز نمی تواند تنها با اکتفا به فراهم ساختن عوامل رشد بذر و نهال و ایجاد زمینه مناسب از نظر آب و هوا و زمین و کود و... دیگر به فکر مبارزه با آفات تهدید کننده نباشد.

یک انسان باایمان هم هم زمان باید روحیه هماهنگی و همدلی و یکرنگی و صفا و صمیمیت را تقویت کند و هم آفات تهدید کننده این فضا را شناسایی کرده و با آن مقابله کند تا بتواند در پرتو آن آثار سازنده و مثبت و فراگیر ایمان را در جامعه زنده نگه دارد.