دائره المعارف طهور: احکام فقهی صفحه 1726

ص: 1726

«کانی باوصالی تتقطعها عسلان الفلوات بین النواویس و کربلا». ایها الناس! الان از همینجا گویا به چشم خودم می بینم که در آن سرزمین چگونه آن گرگهای بیابانی ریخته اند و می خواهند بند از بند من جدا کنند. «رضی الله رضانا اهل البیت». ما اهل بیت از خودمان رضایی نداریم، رضای ما رضای اوست. هر چه او بپسندد ما آن رامی پسندیم. او برای ما سلامت بپسندد، ما سلامت را می پسندیم. بیماری بپسندد، بیماری می پسندیم. سکوت بپسندد، سکوت می پسندیم. تکلم بپسندد، تکلم. سکون بپسندد، سکون. تحرک بپسندد، تحرک. گفت:

قضایم، اسیر رضا می پسندد *** رضایم بدانچه قضا می پسندد

چرا دست یازم چرا پای کوبم *** مرا خواجه بی دست و پا می پسندد

«کانی باوصالی تتقطعها عسلان الفلوات بین النواویس و کربلا». در جمله آخر، هجرت خودش را اعلام می کند: «من کان فینا باذلا مهجته و موطنا علی لقاء الله نفسه فلیرحل معنا فانی راحل مصبحا انشاء الله» هر کسی که کاملا آماده است که خون قلبش را هدیه کند (ما در این راه یک هدیه بیشتر نمی خواهیم)، هر کسی حاضر است با من هم آواز باشد و مانند من که هدیه ام خون قلبم است در این راه، چنین هدیه ای برای خدای خودش بفرستد، چنین هدیه ای در راه خدای خودش بدهد، چنین آمادگی دارد، آماده یک مهاجرت باشد، آماده یک کوچ و رحلت باشد که من صبح زود کوچ خواهم کرد، «فانی راحل مصبحا انشاء الله».

__

من_اب_ع

مرتضی مطهری- آزادی معنوی- ص 166-165

کلی__د واژه ه__ا

اسلام هجرت جهاد تاریخ اسلام حدیث