دائره المعارف طهور: احکام فقهی صفحه 1776

ص: 1776

خطر اقتصاد فاسد کمتر از سیاست فاسد نیست، چه ممکن است دستاوردهای میلیونها نفر را بر باد دهد، و نگذارد که آنان از دستاوردهای خود استفاده کنند. آیا این از حکمت نیست که اقتصاد خویش را اصلاح کنند تا کارهاشان بر باد نرود و تلاشهاشان بی حاصل نماند؟ گفته اند: بدنی که گرفتار انگلها می شود، خوردن چیزهای مقوی سودی برای او ندارد، چه به جای آن که بدن را نیرومند سازد، دشمن آن را که به صورت انگلها تجسم پیدا کرده است تقویت می کند، و چنین است اقتصادی که گرفتار بهره کشان شده است که جز به مصلحت آنان حرکت نمی کند، و چون آنان دشمن اقتصاد سالم اند، دوره فعالیت آنان چیزی جز عقبماندگی به بار نمی آورد، و این یکی از معانی احباط است. در اخلاق -همچون در اقتصاد و سیاست- این گفته صادق است، چنان که مشاهده می کنیم که بعضی از مردم در لحظه ای در تهور یا شتابزدگی و نادانی همه نام نیکی را که در مدت دهها سال به دست آورده بودند، از دست می دهند، آیا این سقوط نیست؟ خلاصه آن که: عمل هنگامی سودمند است که اساسی سالم داشته باشد، اما عملی که بر شالوده ای فرو ریخته متکی باشد، نه تنها سودی نمی دهد، بلکه گاه برای عامل آن مایه خطر و زیان است.

من_اب_ع

سید محمدحسین طباطبائی- ترجمه المیزان- ج 18 صفحه 347

ناصر مکارم شیرازی- تفسیر نمونه- ج 21 صفحه 427

محمدتقی مدرسی- تفسیر هدایت- ج 13 صفحه 213

حسین بن احمد حسینی شاه عبدالعظمی- تفسیر اثنا عشری- ج 12 صفحه 107